تاثیرگذاری تدریس دانشجویان مقطع دکترای تخصصی در گروه آموزشی مدیریت خدمات بهداشتی درمانی تبریز

امروزه استفاده از روش های آموزشی که بتواند مشارکت دانشجویان را در فرایند یادگیری تقویت نماید مورد توجه جدی است. لذا پژوهش حاضر در صدد بررسی مزایای تدریس دانشجویان دکترای مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی به عنوان یکی از روشهای مشارکتی در یادگیری می باشد. این مطالعه از نوع مقطعی-تحلیلی می باشد که به صورت تمام شماری و با مشارکت ۱۰۷ نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته به انجام رسید. جهت بررسی و تایید روایی محتوایی پرسش نامه، شاخص CVR و CVI به ترتیب برابر ۸۹ و ۹۱ درصد به-دست آمد و همسانی درونی (پایایی) پرسش نامه بر اساس یک مطالعه مقدماتی و با اخذ نمره ۸۸/۰ برای آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. نتایج به دست آمده به صورت فراوانی (درصد) برای متغیرهای کیفی و میانگین (انحراف معیار) برای متغیرهای کمی گزارش گردید و معنا داری تفاوت امتیازات کسب شده در حیطه ها و ورودی های مختلف تحصیلی بررسی شد. یافته های مطالعه حاکی از آن است که دانشجویان آموزش گیرنده دارای دیدگاه مثبتی در رابطه با تدریس دانشجویان مقطع دکترا در حیطه های مختلف هستند چرا که ۵۴ درصد آنان از این سبک آموزشی رضایت بالایی دارند و میزان رضایت سایر دانشجویان نیز غالبا در حد متوسط قرار دارد. امتیاز کلی کسب شده توسط حیطه های مورد بررسی بر اساس مجموع پاسخ های داده شده به حیطه مشاوره پایان نامه، تدریس در کارآموزی و تدریس نظری در کلاس به ترتیب برابر ۵۳/۱۰۸، ۸۷/۹۹ و ۵۷/۹۴ می باشد که این امر نشان می دهد که این شیوه آموزشی دارای بیشترین مزایا کسب شده در حیطه مشاوره پایان نامه و کمترین مزایا در حیطه تدریس نظری می باشد. همچنین این سبک آموزشی تنها در حیطه تدریس کارآموزی توانسته است در طول زمان خود را ارتقاء دهد (P<۰/۰۵) و تغییرات مثبت چندانی در سایر حیطه ها مشاهده نشده است (P>۰/۰۵). به طور کلی نتایج بررسی ها حاکی از آن است که دانشجویان مورد مطالعه از اجرای این سیستم رضایت بالایی دارند و مزایای آن را در حد مطلوب ارزیابی می کنند.

کلیدواژه ها:

تدریس همتایان ، مزایا ، آموزش پزشکی