جلوگیری از کاربید زایی چدن خاکستری غیر آلیاژی در سرعت های سرد کردن بالا به روش جوانه زایی

در ارتباط با ترکیبات قابل کاربرد به عنوان جوانه زا د رریخته گری چدن چهار موضوع مهم وجد دارد: نوع جوانه زای بهتر، مقدار بهینه جوانه زا، نحوه ی افزودن آن به مذاب و دانه بندی مناسب . هدف از این تحقیق انتخاب مناسب ترین نوع ماده جوانه زا ، مقدار بهینه و مناسب ترین نحوه افزودن آن به مذاب با یک دانه بندی یکسان در سرعت های سرد کردن بالاتر از حدود بحرانی چدن خاکستری غیر آلیاژی است، بطوریکه مانع از تشکیل فاز کاربیدی در ساختار چدن شود. به این منظور دو مدل ترکیبی، یکی جهت بررسی روش جوانه زایی در محفظه فعل و انفعال قالب و دیگری برای بررسی روش جوانه زایی در پاتیل طراحی شد. برای بررسی تاثیر سرعت سرد کردن د رمدل های ترکیبی طراحی شده ، از مدل پله و گوه استاندارد استفاده شد. در این تحقیق انواع جوانه زاهای مختلف قابل کاربرد در چدن ریزی با درصدهای وزنی مختلف و به دو روش جوانه زایی، شامل جوانه زایی د رمحفظه فعل و انفعال قالب و جوانه زایی درون پاتیل، به مذاب اضافه شده و تصاویر ریز ساختارهای حاصل با استفاده از نرم افزارهای آنالیز تصویری بررسی شدند و مطلوبو ترین شرایط برای تولید چدنی که ریز ساختار آن در سرعت های سرد کردن بالا فاقد هرگونه اثری از فاز کاربیدی باشد، شناسایی شد.

کلیدواژه ها:

کاربید زایی ، چدن خاکستری ، مواد جوانه زا ، سرعت سرد شدن ، مدا ترکیبی