نقش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، درگیری تحصیلی و امید به تحصیل در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

مقدمه: مطالعات نشان داده است که پیشرفت تحصیلی تنها پیامد هوش فردی یا پیامدهای سخت­افزاری محیط اجتماعی نیست، بلکه تحت تاثیر جنبه­ های روانشناختی افراد نیز می ­باشد، لذا این پژوهش با هدف بررسی نقش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، درگیری تحصیلی و امید به تحصیل در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شهر کرج انجام گرفت. روش: مطالعه به شیوه توصیفی و از نوع همبستگی در بین ۳۸۰ نفر از دانش ­آموزان دختر دوره متوسطه شهر کرج انجام شد. نمونه گیری به شیوه ی تصادفی- خوشه ای چندمرحله ای انجام شد. برای جمع­ آوری اطلاعات از پرسشنامه خودتنظیمی پینتریچ و دی گروت، پرسشنامه درگیری تحصیلی پرسشنامه ریو و تسینگو و پرسشنامه  امید تحصیلی سهرابی و سامانی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست­ آمده از نرم­افزار SPSS-۱۶ و از آزمون­ های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به­ صورت همزمان استفاده شد. یافته­ ها: یافته ها راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و درگیری تحصیلی (۰/۲۳= r)، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و امید به تحصیل (۰/۵۵= r)، درگیری تحصیلی و امید به تحصیل (۰/۲۹ =r)  نشان داده ­اند. پیشرفت تحصیلی با ضریب تعیین ۰/۲۳= ۲R پیش­ بینی شد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد، بین متغیرهای پژوهش رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد و همچنین متغیرهای راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، درگیری تحصیلی و امید به تحصیل توانایی پیش ­بینی پیشرفت تحصیلی در دانش ­آموزان را دارند.

کلیدواژه ها:

Self-regulation ، academic hope ، academic engagement ، academic achievement. ، خودتنظیمی ، امید تحصیلی ، درگیری تحصیلی ، پیشرفت تحصیلی.