تاثیر آموزش خودکنترلی هیجانی بر کاهش پرخاشگری کلامی دانشجویان دانشگاه پیام نور

مقدمه: پژوهش حاضر باهدف بررسی تاثیر آموزش خودکنترلی هیجانی بر کاهش پرخاشگری کلامی دانشجویان دانشگاه پیام نور بوکان انجام گرفته است. روش: جامعه آماری دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرستان بوکان میباشند بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری مبتنی بر هدف از میان مراجعه کنندگانی که به مرکز مشاوره دانشگاه مراجعه کرده بودند، با توجه به ملاک های در نظر گرفته شده ۴۰ نفر را انتخاب کرده و سپس به طریق واگذاری تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (هر گروه ۲۰ نفر). روش تحقیق در این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون پسآزمون با گروه گواه همراه با مرحله پیگیری بود. روش مداخله این برنامه آموزش خودکنترلی هیجانی بر اساس الگویی برگرفته از منابع لیاهی، تیرچ و ناپولیتانو[۱] (۲۰۱۲)، موتابی و فتی (۱۳۸۶) و ناصری (۱۳۸۶) بود که در ۱۰ جلسه۶۰ دقیقهای سازمان دهی و در مدت ۵ هفته متوالی به دانشجویان گروه آزمایش ارائه گردید، درحالیکه گروه گواه هیچ مداخلهای دریافت نکردند. یافته­ها: دادههای به دست آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس در سطح ۰۵/۰>­­ p برای گروه آزمایش نشان داد که آموزش خودکنترلی هیجانی توانسته است بهعنوان مداخلهای موثر موجب کاهش پرخاشگری کلامی دانشجویان هم در مرحله آزمایش و هم در مرحله پیگیری شود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش اثربخشی آموزش خودکنترلی هیجانی را بر کاهش پرخاشگری کلامی دانشجویان نشان داد؛ بنابراین یافته های این پژوهش مداخلات مبتنی بر آموزش تکنیک های خودکنترلی هیجانی را در جهت کاهش پرخاشگری کلامی دانشجویان  پیشنهاد می کند.

کلیدواژه ها:

خودکنترلی هیجانی ، پرخاشگری کلامی