رضایت دانشجویان تکنولوژی جراحی از نقش مربی در دوره کارآموزی بالینی

مقدمه: یکی از مهم ترین عوامل موثر بر کیفیت آموزش بالینی، مربی بالینی است. این مطالعه با هدف بررسی میزان رضایت از مربی بالینی از دیدگاه دانشجویان رشته اتاق عمل در دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد انجام شد. روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی است و به صورت تمام شماری در بین دانشجویان کارشناسی پیوسته رشته اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی یزد در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ انجام شد. تعداد۸۰ دانشجو پرسشنامه استاندارد شامل سوالاتی در مورد رضایت از مربی و مشخصات دموگرافیک دانشجویان و مربی به صورت خود ایفا توسط دانشجویان تکمیل شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد. نتایج: به طور کلی ۳۱ نفر (۴۳ درصد) از دانشجویان رضایت زیاد، ۲۲ نفر (۳۱ درصد) رضایت متوسط و ۱۹ نفر (۲۶ درصد) رضایت پایینی از مربی خود داشتند. رضایت از مربی زن در تمام حیطه ها کم تر از مربی مرد بود (میانگین نمره رضایت از مربی مرد ۳۳ و از مربی زن ۲۹ بود) بیش ترین نمره رضایت مربوط به آداب و رفتار اجتماعی مربی با دانشجویان و احترام متقابل بود (با میانگین ۳/۷) و علت اصلی نارضایتی دانشجویان ارزشیابی نامناسب (با میانگین ۲/۷) بود. نتیجه گیری: مربیان بالینی بایستی حساسیت بیش تری در نوع ارتباط خود با دانشجو داشته باشند و توجه کنند که ایجاد انگیزه و رغبت در دانشجویان، بخشی از آموزش آن ها است. در سطح دانشگاه باید چارچوبی دقیق و حساب شده جهت ارزشیابی دانشجویان تعیین گردد و در دسترس مربیان بالینی قرار گیرد و بر اجرای آن نظارت صورت گیرد. همچنین لازم است مربیانی انتخاب شوند که وقت مناسب برای آموزش دانشجویان داشته باشند.

کلیدواژه ها:

Clinical training ، Instructor ، Satisfaction ، Surgical technology student ، دوره کارآموزی بالینی ، مربی ، رضایت ، دانشجوی تکنولوژی جراحی