بررسی کارآیی روش های داده مبناء در تخمین ظرفیت زراعی و نقطه پژمردگی دائم

آگاهی از نقاط مهم رطوبتی، برای مطالعات آبیاری در مزرعه بسیار مهم و ضروری می باشد اما اندازه گیری آنها به روش مستقیم بسیار پرهزینه و وقت گیر است. روش های داده مبناء می توانند روش مناسبی برای تخمین این پارامترها باشد. تحقیق حاضر به برآورد نقاط مهم رطوبتی شامل ظرفیت زراعی و نقطه پژمردگی دائم به وسیله پارامترهای زودیافت با سه روش شبکه عصبی، رگرسیون خطی چندمتغیره و رگرسیون بردار پشتیبان در منطقه شاهرود پرداخته است. داده-های مورد استفاده از مرکز تحقیقات خاک شاهرود گرفته شده است. پس از مرتب سازی داده های مورد نظر جدول ضریب همبستگی متغیرهای ورودی احتمالی با خروجی های مورد نظر تشکیل شد و معنی داری همبستگی متغیرهای ورودی و خروجی از نظر آماری بررسی گردید. پس از نرمالسازی داده ها، مدل سازی با روش های مذکور انجام و نتایج مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که روش رگرسیون بردار پشتیبان کارایی بهتری نسبت به دو روش دیگر دارد. مقادیر ضریب تعیین، میانگین جذر مجموع مجذور انحرافات خطا و ریشه میانگین مربعات خطا نرمال شده در بهترین مدل ، به ترتیب برابر ۸۵/۰ ، ۱۲/۳ و ۸۹/۱۲ برای ظرفیت زراعی و ۸۳/۰ ، ۵۸/۱و ۸۴/۱۴ برای نقطه پژمردگی دائم بدست آمده است.

کلیدواژه ها:

شبکه های عصبی مصنوعی ، رگرسیون بردار پشتیبان ، ظرفیت زراعی ، نقطه پژمردگی دائم ، منطقه شاهرود.