روش های ارزیابی داستان گویی در کودکان: یک مرور نظام مند

مقدمه: توانایی های داستان گویی در کودکان را می توان پیشگوی خوبی از مهارتهای خواندن و عملکرد تحصیلی دانست. ارزیابی مهارت داستان گویی در دو بخش ارزیابی ساختارهای بزرگ (macro)  و کوچک (micro) انجام می شود. در ارزیابی ساختارهای بزرگ، مهارت های توصیف عمل، نتیجه و تحلیل  و در ارزیابی ساختارهای کوچک، پیچیدگی نحوی و دستوری در داستان کودک بررسی می شود. این مطالعه با مروری هدفمند بر آخرین مقالات و کتاب های منتشر شده در زمینه ی داستان گویی به  مقایسه ی محتوایی روش های مختلف ارزیابی داستان گویی در کودکان پرداخته و مناسبت استفاده از هر نوع ارزیابی را در بافتهای مختلف مورد بررسی قرار داده است. مواد و روش ها: جهت انجام مرور حاضر از کلید واژه های «مهارت های داستان گویی» ،«داستان گویی در کودکان»،«ارزیابی مهارت های زبانی»،«ارزیابی داستان گویی » برای جستجو در پایگاه های اطلاعاتی ، ASHA،Pubmed  ، Science direct ،Cochrane , Google scholar ،Wiley، Iran Medex ، Iran Doc ، SID  بین سالهای ۱۹۴۶- ۲۰۱۴ استفاده شد. ۱۰۵ مقاله حاصل جستجوی فوق بود، که بعد از مطالعه عنوان و خلاصه مقاله ها از ۶۱ مورد از مرتبط ترین آن ها برای نگارش  این مقاله استفاده شده است. نتایج: روش های متنوعی برای تهیه ی نمونه ی گفتاری از داستان گویی کودک وجود دارد از جمله ، ساختن داستان، بازگویی داستان و  بازگویی تجربیات شخصی. در مقالاتی که مورد بررسی قرارگرفتند ابزارهای متفاوتی برای ارزیابی رسمی داستان گویی ذکرشده بودند که هرکدام از آنها جنبه های مختلفی از درک و بیان داستان گویی را بررسی می کنند همچنین این ابزارها از نظر بررسی ساختارهای  بزرگ و کوچک و نحوه ی نمره دهی نیز باهم متفاوتند شیوه ی نمره دهی همه ی این ابزارها به جز پروتکل ارزیابی داستان گویی (NAP) به روش نسخه نویسی انجام می شود. بحث: در برخی مطالعه ها نشان داده شده است که در دسترس بودن تصاویر و ارائه ی داستان، روایت پیچیده تر و بلندتری را ایجاد می کند. همچنین تکلیف ساختن داستان نسبت به تکلیف بازگویی سخت تر است و تفاوت ها را بیشتر آشکار می کند. درحال حاضر در ایران NAP ، SRT و ENNI دردسترس ترین روش هایی هستند که برای ارزیابی داستان گویی وجود دارد، مورداستفاده قرارگرفته است و می توان به آن ها استناد کرد. همچنین به نظر می رسد به دلیل اینکه ابزار NAP به نسخه نویسی نیاز ندارد، شیوه ی نمره دهی اش نسبت به دیگر ابزارها آسان تر باشد. کلید واژه ها : ارزیابی داستان گویی، مهارت داستان گویی، ارزیابی زبانی، ابزار های داستان گویی