بررسی تاثیر برنامه کاردرمانی خانواده محور بر بهبود مهارت های حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک

چکیده فارسیمقدمه: فلج مغزی شایع ترین ناتوانی حرکتی مزمن و عارضه عصب- شناختی در کودکان است. همکاری فعالانه والدین در اجرای برنامه­های توانبخشی کودک، رشد و تکامل حرکتی کودک را تسهیل خواهد کرد. در پژوهش حاضر به تعیین اثربخشی برنامه کاردرمانی خانواده محور بر توسعه مهارت­های حرکتی کودکان فلج مغزی اسپاستیک پرداخته شد.مواد و روش­ها: در این مطالعه مداخله­ای و شبه تجربی، ۲۰ کودک فلج مغزی اسپاستیک ۷-۵ ساله که توانایی راه رفتن مستقل داشتند از جامعه در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۰ نفره مداخله و گواه قرار گرفتند. گروه مداخله علاوه بر درمان­های روتین توانبخشی، برنامه کاردرمانی۳۰ جلسه­ای خانواده محور را نیز دریافت نمودند. قبل و پس از اجرای برنامه توسط والدین هر دو گروه آزمایش و گواه با استفاده از آزمون کفایت حرکتی برونینکز- اوزرتسکی (BOTMP) مورد ارزیابی قرار گرفتند و داده­های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره مورد بررسی قرار گرفت.یافته­ها: نتایج نشان می­دهد که گروه آزمایش پس از شرکت در برنامه مداخله، در مقایسه با گروه کنترل، نه تنها از لحاظ آماری تفاوت معناداری را نشان داده است (۰۰۱/۰ = P) بلکه اندازه اثر بدست آمده (۶۲/۰=ηP۲) نشان دهنده­ی اثر بخشی مداخله بر روی مهارت­های حرکتی کودکان فلج مغزی در آزمون کفایت حرکتی برونینکز- اوزرتسکی است.نتیجه گیری: برنامه­ی کاردرمانی خانواده محور در کنار برنامه­های متداول توان بخشی، می تواند نقش مهمی در بهبود و توسعه­ی مهارت­های حرکتی کودکان فلج مغزی داشته باشد.کلید واژه­ها: خانواده محور، کودکان فلج مغزی،  مهارت­های حرکتی.