بررسی فراسنجه های فیزیکی و شیمیایی سیلاژ چغندر علوفه ای (Beta vulgaris L.) با و بدون استفاده از لاکتوباسیلوس بوچنری

برخی فراسنجه های فیزیکی و شیمیایی سیلاژ چغندر علوفه ای در ترکیب با مواد اولیه مختلف و افزودنی میکروبی لاکتوباسیلوس در قالب یک آزمایش فاکتوریل۲×۳ در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار بررسی شد. عامل اول شامل ۱) چغندر علوفه ای بدون افزودنی (شاهد)، ۲) شاهد+۱۰% تفاله چغندر، و ۳) شاهد+ ۱۵% تفاله چغندر بود. عامل دوم شامل کاربرد یا عدم کاربرد افزودنی لاکتوباسیلوس به میزان CFU/g ۱۰۱۰×۶ ماده خشک بود. تعداد ۲۴ کیسه پلاستیکی حاوی ۲۵ کیلوگرم سیلاژ چغندر علوفه ای از تیمارهای مختلف بعد از عملیات سیلو کردن، پرس و هواگیری به انبار با دمای اتاق منتقل و ۷۵ روز بعد، از هر تیمار، چهار کیسه گشوده شده و بلافاصله pH، دما و کیفیت ظاهری آن ها بررسی شد. از هر کیسه، نمونه ای به آزمایشگاه منتقل شده و ماده خشک، پروتئین خام، خاکستر، NDF، ADF و نیتروژن آمونیاکی اندازه گیری شدند. ارزیابی صفات ظاهری و pH نمونه ها نشان داد تیمارهای دارای تفاله خشک و افزودنی میکروبی از کیفیت بهتری نسبت به شاهد (میانگین امتیاز کیفی ۱۶/۰±۵/۶ در مقابل ۲۱/۰±۴/۹ و میانگین  pH۰۶/۰±۰۴/۴ در مقابل ۰۸/۰±۵۹/۴) برخوردار بودند (۰۱/۰P<). نوع مخلوط مورد استفاده بر ترکیب شیمیایی (ماده خشک، پروتئین خام، NDF و ADF) و پایداری سیلاژ در هنگام باز کردن اثر معنی داری داشت (۰۱/۰P<)، اما افزودنی میکروبی در بیشتر موارد، اثر معنی داری نشان نداد. اتلاف شیرابه ای گروه شاهد زیادتر و کیفیت نامطلوب تری نسبت به سیلاژهای دیگر داشت (۰۱/۰P<). بر اساس نتایج این آزمایش، مناسب ترین ترکیب سیلاژ تهیه شده مربوط به مخلوط شاهد+ ۱۵% تفاله چغندر بود که از کیفیت بالاتر و ماندگاری بیشتری برخوردار بود.

کلیدواژه ها:

چغندر علوفه ای ، خصوصیات فیزیکی-شیمیایی ، سیلاژ ، لاکتوباسیلوس