اثر سطوح مختلف متیونین جیره در دوره رشد بر عملکرد، خصوصیات لاشه، بازده انرژی و پروتئین، ترکیب عضله سینه و برخی فراسنجه های خونی بلدرچین ژاپنی

هدف این آزمایش، بررسی اثر سطوح مختلف متیونین از ۱۱ تا ۲۴ روزگی بر عملکرد، خصوصیات لاشه، بازده انرژی و پروتئین، مواد مغذی عضله سینه و برخی فراسنجه­های خونی در بلدرچین ژاپنی بود. از ۴۹۰ قطعه جوجه بلدرچین در قالب طرح کاملا تصادفی با هفت تیمار، پنج تکرار و ۱۴ قطعه بلدرچین در هر واحد آزمایشی به مدت ۱۴ روز در این آزمایش استفاده شد. جیره­های آزمایشی شامل سطح توصیه شده NRC(۵/۰ درصد)، سه سطح ۵/۷، ۱۵ و ۵/۲۲ درصد پایینتر از NRC(به ترتیب ۴۶۲۵/۰، ۴۲۵/۰ و ۳۸۷۵/۰ درصد) و سه سطح ۵/۷، ۱۵ و ۵/۲۲ درصد بالاتر از NRC (به ترتیب ۵۳۷۵/۰، ۵۷۵/۰ و ۶۱۲۵/۰ درصد) برای متیونین بودند. نتایج نشان داد که مصرف سطح ۵۷۵/۰ درصد متیونین، بالاترین افزایش وزن و کمترین ضریب تبدیل خوراک را بر اساس رگرسیون خطی و درجه دوم ایجاد کرد. میزان پروتئین عضله سینه به­طور خطی با افزایش متیونین جیره تا ۵/۰ درصد افزایش یافت. مصرف بالاترین سطح متیونین (۶۱۲۵/۰ درصد) موجب بالاترین وزن نسبی ران در لاشه بر اساس رگرسیون خطی و درجه دوم شد. سطح ۵۷۵/۰ درصد متیونین سبب بالاترین بازده انرژی و پروتئین شد (بر اساس رگرسیون خطی و درجه دوم). بعلاوه، میزان نیاز متیونین برای بهینهسازی افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراک و بازدهی انرژی و پروتئین با استفاده از مدل خط شکسته درجه دوم به ترتیب ۵۶۹/۰، ۵۷۸/۰، ۵۴/۰ و ۳۵/۰ برآورد شد. بهطور کلی، میزان نیاز به متیونین بر اساس پاسخ تجمعی افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراک و بازدهی انرژی و پروتئین برابر با ۵۶۹/۰ تعیین شد.

کلیدواژه ها:

Energy efficiency ، Protein efficiency ، Japanese quail ، Performance ، Methionine