اثر افزودن سطوح مختلف عصاره بره موم بر قابلیت هضم، تولید گاز و فراسنجه های تخمیری شکمبه در شرایط برون تنی

مطالعه­ای به­ منظور بررسی تاثیر افزودن سطوح مختلف عصاره­های اتانولی، متانولی و اتانولی - متانولی (۵۰:۵۰) بره­موم بر فراسنجه­های تولید گاز، قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی و جمعیت پروتوزوآ شکمبه و تولید متان در شرایط آزمایشگاهی در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. بره­موم از منطقه رامیان جمع­آوری و عصاره­گیری با اتانول، متانول و مخلوط اتانول و متانول انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: شاهد (جیره پایه با نسبت علوفه به کنسانتره ۵۰:۵۰ (تیمار ۱))، تیمارهای ۲ تا ۵ (تیمار شاهد + سطوح ۲۵، ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰ میکرولیتر عصاره اتانولی)، تیمارهای ۶ تا ۹ (تیمار شاهد + سطوح ۲۵، ۵۰، ۱۰۰،۲۰۰ میکرولیتر عصاره متانولی)، تیمارهای ۱۰ تا ۱۳ (تیمار شاهد + سطوح ۲۵، ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰ میکرولیتر عصاره استخراج شده با مخلوط اتانول و متانول) بودند. بالاترین و پایین­ترین مقدار پتانسیل تولید گاز به­ ترتیب مربوط به تیمارهای دارای سطوح ۲۰۰ و ۲۵ میکرولیتر عصاره متانولی بره­موم بود (۰۵/۰>P). تیمار دارای عصاره استخراج شده با مخلوط اتانول و متانول با سطح ۲۰۰ میکرولیتر بالاترین مقدار انرژی قابل متابولیسم، قابلیت هضم ماده آلی و غلظت اسیدهای چرب کوتاه زنجیر را داشت (۰۵/۰>P). همچنین در این آزمایش، بین تیمارهای آزمایشی از ­نظر قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی اختلاف معنی­داری وجود داشت (۰۵/۰>P). از این نظر، تیمارهای دارای سطوح ۲۵ و ۱۰۰ میکرولیتر عصاره متانولی و تیمار شاهد به­ ترتیب دارای بالاترین و پایین­ترین قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی بودند (۰۵/۰>P). بیشترین کاهش در جمعیت هولوتریش­ها در تیمارهای دارای سطوح ۲۵ و ۲۰۰ میکرولیتر عصاره اتانولی – متانولی مشاهده شد (۰۵/۰>P). تیمارهای دارای عصاره بره­موم به ­طور قابل ملاحظه­ای مقدار تولید متان را کاهش دادند. به­ طور کلی، می­توان نتیجه گرفت سطوح مختلف عصاره متانولی بره­موم توان تغییر فرآیندهای تخمیر شکمبه­ای را دارند، هر چند آزمایش­های بیشتری برای دستکاری کردن تخمیر میکروبی شکمبه موردنیاز است.

کلیدواژه ها:

انرژی قابل متابولیسم ، تولید گاز ، شرایط برون تنی ، عصاره بره موم