تاثیر سطوح کود سولفات پتاسیم و فاصله ردیف کشت بر عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا (پاچ باقلا) در باغ کف بر شده چای

استفاده بهینه از باغات چای در زمان کف بر شدن یکی از نیازهای باغداران چای استان گیلان است. یکی از راهکارها، کشت بقولات در بین ردیف های بوته های چای کف بر شده است. لذابه منظور بررسی اثر سطوح مختلف کود سولفات پتاسیم و فاصله ردیف های کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا در باغ کف بر شده چای، آزمایشی در سال ۱۳۹۴ در منطقه املش استان گیلان انجام گرفت. آزمایش بصورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در ۳ تکرار اجرا گردید. فاکتور اصلی شامل ۴ فاصله کشت (۲۰×۲۰،۲۰×۳۰، ۲۰×۴۰ و۲۰×۵۰ سانتی متر) و فاکتور فرعی شامل ۳ سطح سولفات پتاسیم (۰، ۷۵ و ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار) بودند. بالاترین تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن ۱۰۰ دانه، تعداد دانه در بوته، عملکرد دانه، بیولوژیک، کاه و کلش و غلاف، شاخص برداشت، ارتفاع بوته و تعداد شاخه فرعی با کاربرد ۷۵ کیلوگرم سولفات پتاسیم در هکتار حاصل شد. در این آزمایش تاثیر فاصله کشت بر تعداد غلاف در بوته، وزن ۱۰۰ دانه، تعداد دانه در بوته، عملکرد دانه و بیولوژیک، عملکرد غلاف و تعداد شاخه فرعی معنی دار بود. فاصله کشت ۳۰×۲۰ بالاترین تعداد غلاف در بوته، وزن ۱۰۰ دانه، تعداد دانه در بوته و تعداد شاخه فرعی را داشت. بالاترین عملکرد دانه، بیولوژیک و غلاف با فاصله کشت ۲۰×۲۰ و ۲۰×۳۰ وجود داشت. همچنین تعداد غلاف در بوته، وزن ۱۰۰ دانه، تعداد دانه در بوته، عملکرد دانه و بیولوژیک، شاخص برداشت، عملکرد غلاف، ارتفاع بوته و تعداد شاخه فرعی تحت تاثیر برهمکنش سطوح سولفات پتاسیم و فاصله کاشت معنی دار بود.

کلیدواژه ها:

بقولات ، بوته چای ، تراکم ، غلاف و لوبیای محلی