اثر قطع آبیاری بر محتوای کلروفیل و عملکرد ژنوتیپ های مختلف پنبه(Gossypiumhirsutum L.)

به منظور بررسی اثر قطع آبیاری بر محتوای کلروفیل و عملکرد ژنوتیپ های مختلف پنبه آزمایشی در سال زراعی۹۴-۹۳ به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کاملا تصادفی با سه تکرار درشهرستان حاجی آباد با موقعیت جغرافیایی (۲۸ درجه ۳۶ دقیقه شمالی و ۵۴ درجه و ۴۱ دقیقه شرقی)انجام شد. فاکتور اصلی شامل سطوح مختلف خشکی (آبیاری کامل به صورت ۱۰ روز یک بار و قطع آبیاری به میزان دو دور(۳۰ روز) ) و فاکتور فرعی شامل ژنوتیپ های مختلف پنبه: (۱) سوپر الیت آرین (۲) سوپر الیت گلستان (۳) کیسا (۴) اس- بی-۳۵ (۵) اوپال (۶) سوپر الیت بختگان (۷) تی-۲ (۸) دکتر عمومی (۹) خندق (۱۰) سوپر اکرا (۱۱) ترمز- ۱۴ (۱۲) تی-۳ (۱۳) ساحل (۱۴) سپید (۱۵) سیلند (۱۶) ارمغان (۱۷) پاک (۱۸) و اولتان بود. نتایج آزمایش نشان داد که قطع آبیاری باعث کاهش محتوای کلروفیل و عملکرد در ژنوتیپ های مختلف شد. بیشترین وکمترین میزان بتاکارتنوئید، گزانتوفیل، کلروفیل a، کلروفیلb و کلروفیل کل به ترتیب مربوط به ژنوتیپ های ترمز-۱۴و دکتر عمومی بود.در بین ژنوتیپ های مختلف پنبه مورد مطالعه بعضی از ژنوتیپ ها در شرایط قطع آبیاری محتوای کلروفیل و عملکرد زیادتری داشتند از جمله خندق، ساحل، ارمغان، پاک، اولتان و اوپال که توانستند شرایط تنش خشکی را بهتر تحمل کنند.

کلیدواژه ها:

آبیاری ، پنبه ، عملکرد ، بتاکارتنوئید وگزانتوفیل