تاثیر آبیاری با آب شور و کودهای آلی و شیمیایی بر جذب عناصر غذایی و عملکرد گیاه دارویی زنیان (Carum copticum (L.) C. B. Clarke)

به منظور بررسی جذب عناصر غذایی و عملکرد زنیان در شرایط تنش شوری و کودهای شیمیایی و آلی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با ۳ تکرار، در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه زابل، در سال ۹۱-۱۳۹۰ انجام شد. تیمارها شامل شوری آب آبیاری در سه سطح: ۱ (شاهد)، ۸ و ۱۳ دسی زیمنس بر متر و سیستم های مختلف کودی شامل: NPK به نسبت ۸۰:۴۰:۳۰ کیلوگرم در هکتار، کود دامی به میزان ۴۰ تن در هکتار، ترکیب کود شیمیایی و دامی به میزان نصف مقادیر یاد شده و تیمار عدم کود (شاهد) بود. نتایج نشان داد که افزایش شوری آب آبیاری سبب کاهش معنی دار جذب و تجمع عناصر فسفر، پتاسیم و منیزیم دانه گردید، گرچه تاثیر معنی داری بر غلظت کلسیم نداشت. با کاهش جذب عناصر، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، اسانس و میزان پروتئین کاهش یافت. این در حالی بود که در شرایط تنش شدید درصد اسانس نسبت به شاهد ۱۲ درصد افزایش داشت. همچنین نتایج حاکی از آن بود که تیمارهای مختلف کود سبب افزایش معنی دار تمام صفات اندازه گیری شده به جز غلظت کلسیم شد. در این میان مصرف تلفیقی کود دامی و شمیایی در مقایسه با استفاده جداگانه اثربخش تر بود. به طوری که عملکرد دانه در تیمار کاربرد تلفیقی نسبت به شاهد ۱۱ درصد افزایش داشت. باتوجه به نتایج حاصل از این بررسی می توان مصرف کود دامی و شیمیایی بصورت تلفیقی به میزان NPK به نسبت ۴۰:۲۰:۱۵ کیلوگرم در هکتار، کود دامی به میزان ۲۰ تن در هکتار را به منظور افزایش عملکرد زنیان توصیه نمود.

کلیدواژه ها:

زنیان ، کود آلی ، کود شیمیایی ، قابلیت هدایت الکتریکی