بررسی و تحلیل «نام دهی» در اشعار سیداشرف الدین گیلانی (بر اساس الگوی بازنمایی کارگزاران اجتماعی ون لیوون)

«نام دهی» ساختاری گفتمان مدار است که ریشه در ایدئولوژی سخنور داشته، جهت گیری وی را نسبت به کارگزاران اجتماعی مختلف نشان می دهد و گاه به القای افکار او کمک می کند. جستار حاضر بر آن است تا براساس الگوی بازنمایی کارگزاران اجتماعی ون لیوون (۱۹۹۶) به بررسی و تحلیل این ساختار در شعر سیداشرف الدین گیلانی بپردازد و به این پرسش ها پاسخ دهد: ۱- کدام کارگزاران اجتماعی در سروده های او به کمک مولفه گفتمان مدار «نام دهی» بازنمایی شده اند؟؛ ۲- او در اعمال این ساختار گفتمان مدار بر کارگزاران اجتماعی تحت تاثیر چه عواملی بوده است؟؛ ۳- «نام دهی» در سروده های وی منجر به القای چه عواطف و اندیشه هایی شده است؟ دستاورد پژوهش بیانگر آن است که او با استفاده از انواع نام دهی مستقیم و غیرمستقیم به بازنمایی کارگزاران اجتماعی معاصر و کارگزاران اجتماعی تاریخی (دینی و ملی) پرداخته است. بعضی از عواملی که در اعمال این ساختار گفتمان مدار بر کارگزاران فوق، تاثیر داشته عبارت است از: مخاطبان اصلی سیداشرف، که عامه مردم بوده اند، جهان بینی دینی او و شرایط اجتماعی آن روزگار، که لزوم یادآوری گذشته با شکوه ایران را ایجاب می کرد.  انواع نام دهی در شعر نسیم شمال برای بیدار کردن عواطف دینی و ملی مردم، بیان نگرش و جهت گیری سخنور نسبت به کارگزاران موردبحث، آگاه کردن مردم از عظمت گذشته کشور،  تعظیم و بزرگداشت کارگزاران و موارد دیگر به کار رفته است.

کلیدواژه ها:

Critical Discourse Analysis ، Discourse-centered Structures ، Nomination ، Poetry of the Constitutional Period ، Seyyed Ashrafuddin Gilani