کاربرد روش تحویل اقلام یکپارچه پروژه (IPD) در سیستم های اجرای پروژه

امروزه با انواع و اقسام پروژه های عمرانی با ماهیت های کلان و خرد روبرو هستیم. از این رو سازمان ها و نهاد های بسیاری در جهان اقدام به تهیه قراردادهایی با شرایط عمومی و خصوصی متفاوتی کرده اند که با استفاده از سیستم های نوین اجرایی که لازمه ی آن شناخت دقیق انواع قراردادهای عمرانی موجود در جامعه عمرانی بر هر یک از فعالان این حوزه اعم از مهندسان طراح، ناظران، مجریان، پیمانکاران و کارفرمایان امری ضروری است؛ از طرفی یکی از عوامل موثر در بروز تاخیرات اجرایی، بالا رفتن هزینه و بسیاری از اختلافات بین عوامل درگیر یک پروژه، عدم هماهنگی لازم بین عوامل درگیر در پروژه بوده است. در این مقاله، انواع روش های اجرای پروژه ها را در کنار معایب و مزایای هر روش و تعریف صحیحی از تحویل اقلام یکپارچه پروژه بیان شده تا بهترین نوع قرارداد که استفاده از تحویل اقلام یکپارچه پروژه می تواند تاثیر بسیار زیادی در آن داشته باشد را مورد بررسی قرار دهیم. مشکلات این روش تحویل پروژه عدم تسهیم ریسک مناسب بین اعضای کلیدی پروژه است که به موجب آن تمام عوامل کلیدی پروژه از جمله کارفرما، پیمانکار و مشاور با مدنظرقراردادن این که سهمی در موفقیت و یا شکست پروژه ندارند، تنها به منافع شخصی خود متمرکز شده و حاصل این تفکر، پروژه، IPDهایی هستند که یا به اهداف تعیین شده در مطالعات اولیه دست پیدا نمی کنند و یا اصلا به اتمام نمی رسند. روش تحویل یکپارچه اقلام پروژه یک روش نوین در تحویل پروژه است که با تسهیم مناسب ریسک بین عوامل کلیدی پروژه، علاوه بر کاهش دعاوی، احتمال موفقیت پروژه را افزایش داده و با بهره گیری ازشاخص هایی چون مشارکت زودهنگام عوامل کلیدی، انعقاد قرارداد واحد چندجانبه، سود و زیان مشترک و تصمیم سازی مشترک، تمامی ذینفعان کلیدی پروژه را در جهت موفقیت بیشتر پروژه درگیر می کند. در این مقاله سعی شده است با مرور ادبیات پیشین، IPD را به عنوان یک روش تحویل اقلام یکپارچه پروژه در طرح های عمرانی ایران مورد مداغه قرار داد و اثرات آن را در بهبود شاخص های موفقیت پروژه نسبت به روش های سنتی تحویل پروژه ذکرکرد.

کلیدواژه ها:

روش تحویل اقلام یکپارچه پروژه ، سیستم های اجرای پروژه ، پروژه های عمرانی ، هزینه ، زمان