اثر بازدارندگی از رشد پنج اسانس گیاهی و دو گونه قارچ آنتاگونیست Trichoderma روی برخی از گونه های بیماریزای گیاهی جنس Fusarium
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 129
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ARPP-11-4_003
تاریخ نمایه سازی: 15 اسفند 1401
چکیده مقاله:
در پژوهش حاضر، توانایی بازدارندگی از رشد میسلیومی پنج اسانس گیاهی آویشن شیرازی، پونه کوهی، ترخون و دو گونه اسطوخودوس بر علیه جدایه های شش گونه مهم بیماریزای Fusarium شاملFusarium graminearum UM۲۹ ، F. graminearum UM۸۹، F. verticillioides، F. brasilicum، F. oxysporum f. sp. lentis و F. oxysporum f. sp. lycopersici و دو قارچ آنتاگونیست Trichoderma harzianum و T. viride، در پنج غلظت (۷۵، ۱۵۰، ۳۰۰، ۶۰۰ و ۱۰۰۰ میکرولیتر بر لیتر) به روش اختلاط با محیط کشت PDA مورد بررسی قرار گرفتند. اجزای شیمیایی اسانس ها با استفاده از دستگاه GC-MS مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین تاثیر بازدارندگی از رشد گونه های Trichoderma harzianum T۴۴۷ و T. viride T۱۲۵ به دو روش کشت متقابل و اثر ترکیبات فرار آنها بررسی شد. نتایج آنالیز GC-MS نشان داد که تیمول و کارواکرول، ترکیبات اصلی اسانس آویشن شیرازی و نپتالاکتون و ۱،۸-سینئول ترکیبات اصلی پونه کوهی محسوب می شوند. اسانس آویشن شیرازی در غلظت ۳۰۰ میکرولیتر بر لیتر، رشد میسلیومی اغلب گونه هایFusarium مورد بررسی را به طور کامل مهار نمود. نتیجه آزمایشات کشت متقابل تیمار ها نشان داد بیشترین درصد بازدارندگی در تعامل بین جدایه T. viride و قارچ بیماریزای F. brasilicum با میانگین ۷۸/۶۴ درصد و کمترین مقدار آن در تعامل بین جدایه T. harzianum و قارچ بیماریزای F. oxysporum f. sp. lycopersici با میانگین ۵۲/۳۶ درصد می باشد. با توجه به نتایج تحقیق حاضر، اسانس آویشن شیرازی و T. harzianum T۴۴۷ و T. viride T۱۲۵ پتانسیل بالایی در بازداری از رشد میسلیومی قارچ های مورد بررسی از جنس Fusarium داشتند. ارزیابی های گلخانهای و مزرعه ای جهت بررسی کارایی آنها در کنترل این بیماگرها ضروری می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سمیرا عنایتی
گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
مهدی داوری
گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
عزیز حبیبی ینگجه
گروه شیمی، دانشکده علوم، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
عسگر عبداللهی
گروه علوم گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی مغان، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :