نقش واسطه ای اهداف آموزشی در رابطه بین احساس طردشدگی و خودکارآمدی تحصیلی با عملکرد تحصیلی

هدف تحقیق حاضر، بررسی نقش واسطه ای اهداف آموزشی در رابطه بین احساس طردشدگی و خودکارآمدی تحصیلی با عملکرد تحصیلیبود. روش پژوهش همبستگی از نوع تحلیل مسیر است. جامعه آماری تحقیق، کلیهدانش آموزان دختر و پسر متوسطه دوم شهر اهواز( تقریبا ۲۳۰۰۰ نفر) بود که در سال تحصیلی ۹۸-۹۹ به تحصیل اشتغال داشتند که از بین آنها ۲۰۰ نفر (۱۰۰ دختر و ۱۰۰ پسر) با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. داده­ها با کمک پرسش نامه احساس طردشدگی (۱۹۹۳)، پرسش نامه خودکارآمدی تحصیلی (۱۳۹۵)، پرسش نامه اهداف آموزشی(۱۳۹۵) و عملکرد تحصیلی جمع آوری شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها، از روش مدل­یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته­ها نشان داد که بعد از حذف رابطه غیرمعنادار مسیر خودکارآمدی تحصیلی با عملکرد تحصیلی از مدل پیشنهادی، برازندگی مدل نهایی تحقیق اصلاح و تایید گردید. یافته­های روابط مستقیم مسیرهای بین متغیرها، نشان داد که احساس طردشدگی با عملکرد تحصیلی واهداف آموزشی رابطه منفی معنادار؛ و خودکارآمدی تحصیلی با اهداف آموزشی و به همین ترتیب اهداف آموزشی با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت معناداری دارد. یافته ها، همچنین نشان داد که اهداف آموزشی در ارتباط بین احساس طردشدگی و عملکرد تحصیلی نقش واسطه ای را بازی می کند. تحقیق حاضر پیشنهاد می دهد که جهت اصلاح عملکرد تحصیلی به صورت مطلوب، احساس طرد شدگی را در دانش آموزان درگیر به حداقل رساند. همچنین با ارتقاء خودکارآمدی تحصیلی می توان زمینه توسعه اهداف آموزشی را هموار نمود و با اهتمام جدی به اهداف آموزشی، می توان انتظار عملکرد تحصیلی بهتری را داشت.

کلیدواژه ها:

احساس طردشدگی ، خودکارآمدی تحصیلی ، عملکرد تحصیلی ، اهداف آموزشی