رابطه بین ترومای کودکی با گرایش به سوء مصرف مواد مخدر با توجه به نقش میانجی انعطاف پذیری شناختی و نشخوار فکری در افراد با اختلال استرس پس از سانحه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ترومای کودکی با گرایش به سوء مصرف مواد با توجه به نقش میانجی انعطاف پذیری شناختی و نشخوار فکری در افراد با اختلال استرس پس از سانحه بود. پژوهش حاضر مقطعی و از نوع همبستگی و معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه مراجعه کنندگان به مراکز درمانی (بیمارستان های تروما و کلینیک های پزشکی و روانپزشکی و مشاوره ای شهر همدان) در تابستان و پاییز سال ۱۴۰۰ بودند که از این جامعه به روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۸۰ نفر که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اختلال استرس پس از سانحه کیان و همکاران (۱۹۹۸)، مقیاس ترومای کودکی برنشتاین و همکاران (۱۹۹۷)، پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال(۲۰۱۰) و پرسشنامه نشخوار فکری نولن هوکسما و ماور (۱۹۹۱) و پرسشنامه گرایش به سوء مصرف مواد مخدر وید و همکاران (۱۹۹۲) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری ضرایب همبستگی و ضرایب رگرسیون در نرم افزار SPSS.۲۱ و ایموس (AMOS.۲۱) انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد گرایش به سوء مصرف مواد با ترومای کودکی و نشخوار فکری رابطه مثبت و معنادار و با انعطاف پذیری شناختی رابطه منفی و معناداری دارد. همچنین ترومای کودکی با نشخوار فکری رابطه مثبت و معنادار و با انعطاف پذیری رابطه منفی و معناداری دارد (۰۵/۰>P). از سویی نتایج تحلیل مسیر نشان داد که نشخوار فکری و انعطاف پذیری شناختی بین ترومای کودکی و گرایش به مصرف مواد نقش واسطه ای دارند.

کلیدواژه ها:

استرس پس از آسیب ، نشخوار فکری ، انعطاف پذیری شناختی ، ترومای کودکی ، گرایش به سوء مصرف مواد