اثر تمرین استقامتی حاد در شدت های مختلف بر شاخص های عملکرد کبدی در مردان دونده

زمینه و هدف: آمینوترانسفرازها به طور معمول برای ارزیابی عملکرد کبدی مورد استفاد قرار می گیرند. لذا هدف از تحقیق حاضر مقایسه پاسخ شاخص های عملکرد کبدی به دو شیوه تمرینی حاد تمرین هوازی با شدت های مختلف در ورزشکاران دونده جوان بود.مواد و روش ها در تحقیق حاضر۱۰ مرد دونده با میانگین سنی۱/۱۵±۲۲/۰ سال، که حداقل دو سال سابقه تمرین دویدن منظم داشتند، به طور داوطلبانه شرکت نمودند و تمرین استقامتی با شدت های مختلف به فاصله یک هفته انجام دادند. ورزشکاران دونده تمرین مقاومتی ۶ کیلومتر دویدن را با شدت متوسط ۷۰ تا ۷۵ درصد ضربان قلب ذخیره در هفته اول اجرا نمودند و در هفته دوم ۶ کیلومتر با شدت ۸۰ تا ۸۵ درصد ضربان قلب ذخیره دویدند. نمونه های خونی ناشتا قبل و بلافاصله پس از تمرین گرفته شد. فعالیت آنزیم های ALT، AST با استفاده از روش فتومتریک اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج نشان داد که هر دو تمریمن استقامتی حاد با شدت متوسط و بالا با افزایش معنی دار فعالیت آنزیم های ALT، AST در مردان دونده همراه بود. بعلاوه دویدن با شدت بالا سطوح متغیرهای فوق را در مقایسه با تمرین با شدت متوسط افزایش بیشتری داد(۰/۰۵>P).نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات استقامتی با شدت بالا ممکن است تاثیر بیشتری بر پاسخ شاخص های عملکرد کبدی در ورزشکاران جوان داشته باشند.

کلیدواژه ها:

ترانس آمینار ، عملکرد کبدی ، تمرین استقامتی