اثرات زیست محیطی طرح های آبخیزداری و کاهش خطر سیل از دیدگاه کارشناسان و بهره برداران

عملیات بیولوژیکی، افزایش نفوذ باران و رواناب حاصله و عملیات مکانیکی کاهش خطر سیل و انباشت رسوبات در پشت سازه های آبخیزداری را موجب می شود. که این امر و رساندن شیب آبراهه به شیب حد یکی از مهمترین اهداف احداث سازه های آبخیزداری است. ارزیابی اثر بخشی پروژه های آبخیزداری و تاثیر آن در کاهش مخاطرات زیست محیطی و خطر سیل در حوضه شهرچای کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. از این رو تحقیق حاضر در صدد بررسی تفاوت های احتمالی آن و شناسایی عوامل اثرگذار بر اثر بخشی طرح های آبخیزداری می-باشد. در این پژوهش از روش آزمون آماری گروههای مستقل t برای تجزیه و تحلیل و از روش آلفای کرونباخ برای بررسی پایایی استفاده شده است. مقادیر میانگین، انحراف معیار و میزان خطای استاندارد بدست آمده از پرسشنامه های تکیلی توسط آبخیزنشینان به ترتیب برابر است با ۳/۷۶۲ و ۰/۵۶۷۲ و ۰/۰۵۷۰ و برای کارشناسان برابر با ۴/۰۶۷ و ۰/۵۷۴۵ و ۰/۱۱۰۶ است .نتایج آزمون t نشان دهنده ی موفقیت طرح های آبخیزداری اجرا شده در کاهش خطر سیل در حوضه آبخیز شهرچای می باشد.

کلیدواژه ها:

آثار زیست محیطی ، طرح های آبخیزداری ، خطر سیل ، شهرچای