تحلیلی بر تاثیر اصول زمینه گرایی بر روند شکل گیری مسکن بومی گیلان به جهت هماهنگی و سازگاری با محیط زیست

افزایش جمعیت شهر نشینی و وارد شدن معماری مدرن به ایران را می توان از جمله عواملی دانست که موجب تسریع در روند ساخت و سازهای بشری گردیدند. این سرعت، پیامدهایی چون عدم توجه به زمینه در شهرها را در پی داشته و شهرها را با مشکلات و مسائل متعددی رو به رو نمود که از جمله ی آن می توان به دور شدن شهرها از محیط طبیعی اشاره نمود،که این مسئله به خودی خود چالشی بزرگ در عصر حاضر است.در نتیجه، برون رفت از این مسائل و چالش ها نیازمند نوعی طراحی که با توجه به زمینه و تاکید بر معماری زمینه گرا و تعامل میان انسان و محیط زیست طبیعی انجام پذیرد،می باشد.روش تحقیق در پژوهش حاضر به صورت ترکیبی از پارادایم های کیفی و کمی است. در بخش کیفی از روش توصیفی – تحلیلی و در بخش کمی از روش پژوهش پیمایشی با تدبیر تهیه پرسشنامه جهت گرد آوری داده های تحقیق بهره برده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد تاکید بر زمینه گرایی در راستای زمین مداری و پیوند با محیط بر سلامت محیط زیست تاثیر گذاراست.

کلیدواژه ها:

زمینه گرایی ، زمین مداری و پیوند با محیط ، شکل گیری مسکن ، اصول معماری سنتی گیلان ، مسکن سنتی