اثر بخشی تن آرامی بر کیفیت زندگی و علائم جسمانی همسران نظامی مبتلا به میگرن در شهر تهران

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی رویکرد روان­درمانی، تن­آرامی برکاهش نشانگان جسمانی سردردهای میگرن و افزایش کیفیت زندگی همسران نظامی مبتلا به بیماری میگرن در سال ۱۴۰۱ در شهر تهران بود. برای رسیدن به این هدف، از جامعه آماری که شامل زنان، مراجعه کننده به بیمارستان حضرت صدیقه زهرا (س) واقع در شهر تهران بود استفاده شد. طرح تحقیق به صورت، آزمایشی پیش ­آزمون- پس ­آزمون با گروه کنترل است که حجم نمونه بالغ بر۳۴ نفر (۱۷ نفر آزمایش و۱۷ نفر گواه)­­ به روش نمونه گیری تصادفی و در دسترس است. تعداد جلسات برگزار شده ۸ جلسه و هر هفته یک بار در مرکز مورد نظر اجرا شد. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه کیفیت زندگی و نشانگان علائم جسمانی، و  برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته­ ها نشان دادند که بین میانگین نمرات نشانگان جسمانی و کیفیت زندگی گروه آزمایش در پس­آزمون تفاوت معناداری با گروه گواه وجود دارد (۰۱/۰>P). نتایج نشان داد، سلامت جسمانی، روانی، اجتماعی، محیط اطراف و کیفیت زندگی افزایش یافته است و نشانه­ های ­جسمانی کاهش پیدا کرده است. بر اساس نتایج به دست­ آمده، می­توان از رویکرد تن­ آرامی به عنوان درمانی موثر در کاهش سردردهای میگرنی در زنان مبتلا به این بیماری استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Relaxation ، Physical Symptoms ، Quality of Life ، Migraine. ، تن آرامی ، علائم جسمانی ، کیفیت زندگی ، میگرن