اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری بر بهبود توجه و برنامه ریزی دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر بازی ­درمانی شناختی رفتاری بر بهبود برنامه­ریزی و توجه دانش­آموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیش ­فعالی بود.روش­ ها:  روش پژوهش­آزمایشی با طرح پیش­ آزمون- پس ­آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش، شامل کلیه دانش ­آموزان با اختلال نارسایی توجه-بیش­ فعالی ۱۲ -۷ سال شهر اردبیل در سال ۱۳۹۸ بود که ۳۰ نفر از آنها به روش نمونه­ گیری هدفمند انتخاب و در گروه­ های آزمایش و گواه به تعداد مساوی جایگزین شدند. به منظور جمع­ آوری داده­ ها از فرم کوتاه و تجدید­نظر شده­ ی مقیاس درجه­ بندی کانرز والدین، آزمون برج لندن و آزمون تولز- پیرون استفاده شد. در گروه آزمایش بازی­ درمانی شناختی رفتاری (۱۰ جلسه ۴۵ دقیقه ­ای) اجرا شد و گروه گواه تحت مداخله قرار نگرفت. داده­ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند.یافته ­ها: نتایج نشان داد بازی­ درمانی شناختی رفتاری اثر معناداری بر بهبود برنامه­ ریزی و توجه دانش ­آموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیش­ فعالی دارد (۰۵/۰>P)، به طوری که به ترتیب دانش ­آموزانی که در گروه آزمایش تحت بازی­ درمانی شناختی رفتاری قرار گرفته بودند از سطوح بالاتر برنامه ­ریزی و توجه نسبت به دانش­ آموزان گروه کنترل برخوردار بودند. نتیجه ­گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، بازی ­درمانی شناختی رفتاری می ­تواند به عنوان روشی موثر در بهبود برنامه ­ریزی و توجه دانش ­آموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیش ­فعالی در نظر گرفته شوند.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی شناختی رفتاری ، برنامه ریزی ، توجه ، اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی