تغییرات در تنوع قارچ های میکوریزی آربسکولار و همزیستی آنها تحت تاثیر سطوح مختلف چرا در مراتع

با وجود  اهمیت قارچ­های میکوریزی آربسکولار (AMF) در رشد و استقرار گیاهان، تحقیقات درخصوص آنها در ایران هنوز در دوره ابتدایی خود است. این تحقیق به منظور بررسی تاثیر شدت چرا بر تنوع و جمعیت قارچ­های میکوریزی و رابطه­ی آن با جذب فسفر انجام شد. سه نوع مرتع با شدت چرای متفاوت شامل بدون چرا، چرای مدیریت شده و چرای سنگین درنظر گرفته شد. بعد از نمونهبرداری از خاک اطراف ریزوسفر گونههای گیاهی غالب، نمونههای خاک به آزمایشگاه منتقل و مورد آنالیز قرار گرفتند. نتایج این تحقیق تفاوتهای معنی­داری در تنوع گونه­ای AMF در سایت­های متفاوت نشان می­دهد که بیشترین درصد فراوانی مربوط به گونه­ی Septoglomusconstrictumشناسایی شده در منطقه تحت چرای سنگین (۲/۴۲%) است. همچنین چرا باعث تغییرات در درصد همزیستی میکوریزی شده است و دارای همبستگی مستقیمی بودند که همین می­تواند شاهدی بر کم شدن تنوع AMF شود چرا که با وجود اسپورهای درون خاک هر گونه­ گیاهی فقط می­تواند با گونه­های مشخصی از AMF رابطه برقرار کند. می­توان گفت چرای متناسب نمی­تواند عاملی منفی بر جمعیت و تنوع گونه­ای AMF باشد چرا که شاخص­های تنوع گونهای در منطقه­ی تحت چرای مدیریت شده حالتی پایدار داشته است و می­توان با مدیریت مناسب سیستم چرایی و جلوگیری از چرای زودرس و بیش از حد از اثرات مخرب آن جلوگیری کرد.

کلیدواژه ها:

همزیستی ، ریزجانداران ، خاک ، فراوانی ، غنا