بررسی اثر عمق کاشت و ذخیره نزولات بر استقرار پنج گونه مرتعی ارتفاعات کاشان

این تحقیق با هدف بررسی اثر عمق کاشت و ذخیره نزولات بر استقرار گونه‎های مرتعی - Prangos uloptera- Prangos latiloba-Ferula ovina- Astragalus eriopodus -Onobrychis melanotricha در ارتفاعات کاشان اجراء شد. کشت در فصل پاییز با استفاده از آرایش کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل با و بدون ذخیره نزولات و بذرکاری در اعماق ۱ ، ۵/۲ و ۴ سانتی متر بود. به منظور ذخیره نزولات، از شیار پشته، روی خطوط تراز استفاده شد. صفت مورد ارزیابی، زنده‎مانی گیاهان در اواخر فصل بهار (انتهای رشد رویشی) طی ۳ سال اجرای طرح بود. داده ها در محیط MSTATC مورد تجزیه آماری قرار گرفت و میانگین ها در صورت معنی دار بودن اثر عامل آزمایشی، بر اساس آزمون چند دامنه ای دانکن در سطح آماری ۵ درصد مقایسه گردید. نتایج نشان داد که گونه P.latiloba تحت تیمار با ذخیره نزولات در عمق ۱ و ۵/۲ سانتی متر با میانگین ۷۳ درصد ، گونه F.ovina با ذخیره نزولات و عمق ۱ سانتی متر با میانگین ۱۰۰درصد، گونه A.eriopodus با ذخیره نزولات و عمق ۱ سانتی متر با میانگین ۸۰ درصد و گونه O.melanotricha با ذخیره نزولات و عمق ۱ سانتی متر با میانگین ۵۳ درصد بیشترین درصد زنده مانی را داشته است. اما اعمال تیمار ذخیره نزولات بر روی گونه P.uloptera موثر نبوده و تنها عمق کشت ۵/۲ سانتی متر با میانگین ۷۳ درصد، بالاترین زنده مانی را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

ذخیره نزولات ، عمق کاشت ، مرتع ، زنده مانی ، ارتفاعات کاشان