نقش عرفان در بوطیقای تصویر شعر یدالله رویایی

بیان مسئله: جریان شعری حجم در تاریخ شعر معاصر جریانی بیانیه محور بوده و از الگوها و ساختار های ویژه ای پیروی کرده است. خوانندگان شعر حجم نیز در طول زمان با خوانش نظریات یدالله رویایی از ظرفیت های متفاوت فلسفی، زبانی و زیبایی شناسانه آن آگاه شده اند؛ در این پژوهش به نقش عرفان در بوطیقای تصویر شعر یدالله رویایی پرداخته می شود.روش: پژوهش حاضر با محوریت بخشیدن به نقش عرفان در بوطیقای تصویر شعر رویایی، به سطوح متفاوتی از این تاثیرگذاری در بعد اخلاقی و مفاهیم عرفانی دست یافته است. در این راستا، به دلیل ظرفیت های لبریخته ها و هفتاد سنگ قبر، تحلیل و بررسی مجموعه این ویژگی ها بر این دو دفتر شعری انجام می شود.یافته ها و نتایج: بوطیقای تصویر در شعر یدالله رویایی مجموعه ای از ظرفیت ها و وجوه متفاوت است که الگوها و ساختارهای خود را از بیانیه های شعر حجم و نظریات یدالله رویایی می گیرد؛ وجوه متفاوتی مانند وجوه زبان شناسانه، پدیدارشناسانه، زیبایی شناسانه و عارفانه. دستیابی به وجوه مختلف یادشده مسئله ای است که در گذار از بیانیه شعر حجم و سیر تاریخی نظریات یدالله رویایی به وقوع می پیوندد. بررسی عرفان و نقش آن نیز در بوطیقای تصویر شعر رویایی در گذار از این مباحث و تمرکز بر بیانیه دوم حجم گرایی و حواشی شعر حجم امکان پذیر بوده است. عرفان با کنشی دوسویه در بعد اخلاقی، ریشه های تربیت ذهنی حجم، خوانش و نویسش را در تاثیرپذیری از پدیدارشناسی هوسرلی یافته و از آنجا به ساختمان حضور غیر و دیگری رسیده و در تاثیر مفاهیم عرفانی، به سروده هایی با تکانه های عاطفی، زبان عارفانه یا با بافت و ساختار شطحیات عینیت بخشیده است.

کلیدواژه ها:

یدالله رویایی ، بوطیقای تصویر ، عرفان ، زبان عرفان ، شطحیات ، پدیدارشناسی هوسرلی