بررسی تذکرهالاولیا و مثنویهای عطار براساس نظریه بیشمتنیت ژنت

بیان مسئله: تذکرهالاولیا مهمترین اثر منثور عطار و از بزرگترین متون منثور عرفانی است. تذکرهالاولیا این امکان را دارد که مناسبات بینامتنی موجود در آن با آثار عارفان دیگر و حتی با مثنویهای خود عطار بررسی شود.روش: هدف این پژوهش نشاندادن ارتباط متنی پنجاه و یک حکایت مشترک تذکرهالاولیا و مثنویهای عطار با رویکرد بیشمتنیت یکی از ارکان پنجگانه نظریه ترامتنیت «ژرار ژنت» است که با روش توصیفی تطبیقی به انجام رسید.یافته ها و نتایج: یافتههای پژوهش بیانگر ارتباط گسترده تذکرهالاولیا و مثنویهای عطار است. هر دو نوع بیشمتنیت (همانگونگی و تراگونگی) در این آثار مشاهده میشود. این ارتباط بیشتر از نوع تراگونگی است. از میان مثنویهای عطار، بیشترین درصد حکایت های مشترک با تذکرهالاولیا بهترتیب در منطقالطیر، الهینامه، مصیبتنامه و اسرارنامه مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

بیشمتنیت ، تذکرهالاولیا ، مثنویهای عطار ، همانگونگی ، تراگونگی