نگاهی بر عدالت اجتماعی بعنوان سنجه ای اساسی در نظام تعلیم وتربیت

رابطه بین فرصت آموزشی و انصاف و عدالت آموزشی به ندرت به عنوان یک موضوع سیاست آموزشی به وضوح بیان می شود. تفاوت های نژادی، درآمدی و جنسیتی از جمله شاخص های برابری هستند که معمولا برای سنجش عدالت در فرصت های آموزشی مورد استفاده قرار می گیرند. عدالت اجتماعی در نظام تعلیم و تربیت، مانند جاهای دیگر، هم عدالت توزیعی (که نابرابری های ناشایست را برطرف می کند) و هم عدالت شناختی (که با تفاوت های فرهنگی با درک و احترام برخورد می کند) می طلبد. اما، با توجه به اینکه فرهنگ ها همیشه در حال تغییر هستند، نظام تعلیم و تربیت یک آژانس کلیدی برای مذاکره در مورد تغییرات فرهنگی از طریق کاوش و مذاکره درباره تفاوت ها است. نظام تعلیم و تربیت به عنوان یک حوزه دیگر نمی تواند از توجه به چنین موضوعاتی بگریزد، زیرا آنها با تشخیص ناکامی مدارس و سیستم های مدرسه در کاهش بی عدالتی در توزیع منابع و تشخیص و تجلیل از تفاوت ها به عنوان وسیله ای برای تجلیل از آنها به منصه ظهور می رسند. با پیشرفت اجتماعی و فرهنگی هنوز به مدلی از نظام تعلیم و تربیت نیاز است که حول محور مشکل عدالت و انصاف ترتیبات اجتماعی و آموزشی باشد. با توجه به علاقه مجدد به چنین موضوعاتی، شاید آنچه بیست و پنج سال پیش غیرممکن بود، اکنون محقق شود. با توجه به اهمیت موضوع هدف از انجام پژوهش حاضر نگاهی بر عدالت اجتماعی به عنوان سنجه ای اساسی در نظام تعلیم و تربیت است. روش مطالعه در پژوهش حاضر به صورت کتابخانه ای(مروری است) برای این منظور از مطالب تحقیقات و مقاله های چاپ شده در این زمینه استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

عدالت ، عدالت اجتماعی ، آموزش ، نظام تعلیم و تربیت ، عدالت آموزشی ،