پیشبینی سرزندگی تحصیلی بر اساس خودکارآمدی تحصیلی و نقش واسطه ی ادراک از محیط مدرسه در دانش آموزان پایه ششم ابتدایی

هدف پژوهش حاضر پیشبینی سرزندگی تحصیلی بر اساس خودکارآمدی تحصیلی و نقش واسطهای ادراک از محیط مدرسه در دانشآموزان پایه ششم ابتدایی است. پژوهش حاضر پژوهش توصیفی به شیوه همبستگی از نوع معادلات ساختاری می باشد. جامعه آماری در این پژوهش شامل دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهرستان سقز در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بودند که ۲۰۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. همچنین روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای با رعایت نسبتها (دختر و پسر، شهری و روستایی) است که پرسشنامه ها به صورت آنلاین و در گروه های مجازی توزیع شدند. ابزار اصلی تحقیق در این پژوهش پرسشنامه های، مقیاس سرزندگی تحصیلی دهقانیزاده و حسین چاری (۱۳۹۱)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینک و مورگان (۱۹۹۹) و پرسشنامه ادارک از محیط کلاس جنتری گابل و ریزا (۲۰۰۲) می باشند. برای تحلیل داده ها از روش حداقل مجذورات جزیی به کمک نرم افزار اسپیاساس و مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی تحصیلی و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود ندارد. اما بین ادراک از محیط مدرسه و سرزندگی تحصیلیدانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد و ضریب مسیر آن برابر با ۰/۳۳ می باشد. با توجه به نتایج ادراک از محیط مدرسه توانستدر رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی و سرزندگی تحصیلی موثر باشد، در نتیجه ادراک از محیط مدرسه نقش میانجیگری را در رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی و سرزندگی تحصیلی ایفاء می کند. بنابراین ادراک از محیط مدرسه از عوامل مهم و مرتبط با سرزندگی تحصیلی دانش آموزان می باشد.

کلیدواژه ها:

سرزندگی تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی ، ادراک از محیط مدرسه