بررسی شیوع حیوان گزیدگی در شهرستان قائنات در طی سال های ۱۴۰۰-۱۳۹۶

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 165

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MJMS-65-6_002

تاریخ نمایه سازی: 10 اردیبهشت 1402

چکیده مقاله:

مقدمه: گازگرفتگی به وسیله حیوانات، تهدید بزرگی برای سلامتی مردم است چون متعاقب آن می تواند بیماری کشنده هاری را سبب شود. هاری درکشور ایران هنوز یکی از معضلات بهداشتی اقتصادی می باشد.لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت شیوع موارد حیوان گزیدگی درشهرستان قائنات طی ۵ سال انجام شد.روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی ،جامعه آماری شامل موارد حیوان گزیده مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان قائنات طی سال های ۱۴۰۰-۱۳۹۶ می باشد. داده های جمع آوری شده با نرم افزار spss ورژن ۲۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و از ازمون آماری کای اسکوئر به منظور بررسی ارتباط بین متغیرها استفاده شد. به منظور تعیین معنا دار بودن آماری ۰.۰۵> P-Valueتعیین شد.نتایج: ۱۳۲۶ مورد حیوان گزیدگی با میانگین شیوع ۲.۲۷ در ۱۰۰۰ نفرگزارش شد که ۷۷.۳۴% از آن ها مرد بودند. ۵۹.۲۸% در مناطق روستایی ساکن بودند. میانگی سنی افراد ۲۴.۱۲± ۴۴.۷۴ سال بود و غالبا در گروه سنی ۵۰ ساله و بالاتر (۳۸.۳٪) قرار داشتند. ۷۷.۸ % از موارد گازگرفتگی توسط سگ بود. اندام فوقانی( ۱/۴۳ %) بیشترین اندام گزیده شده بود و بیشترین موارد در فروردین ماه با ۹.۴ درصد مشاهده گردید.نتیجه گیری: با افزایش حیوان گزیدگی در شهر قائنات و اهمیت عوارض ناشی ازآن به لحاظ بهداشتی و اقتصادی ، مسئولان باید به برنامه ریزی و مداخله برای کاهش موارد بواسطه افزایش سطح آگاهی ازطریق آموزش و مبارزه با سگ های ولگرد اقدام نمایند.

نویسندگان

سعید قوی

کارشناسی ارشد اپیدمیولوژی، گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران.

حسین برنا

کارشناس ارشد حشره شناسی پزشکی و مبارزه با ناقلین، کارشناس مبارزه بابیماری‎ها، مرکز بهداشت شهرستان قاینات، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، ایران.

علیرضا داوری

کارشناس ارشد حشره شناسی پزشکی و مبارزه با ناقلین، کارشناس مسئول واحد بیماری‎های واگیر، مرکز بهداشت قاینات، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، ایران.

اشرف سادات دهقانی

دکتری آموزش و ارتقاء سلامت، گروهآموزش بهداشت وارتقا سلامت، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

سمیه درخشان

کارشناسی ارشد اپیدمیولوژی، گروه اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران (نویسنده مسئول).