تاثیر ورزش صبحگاهی در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و هیجانی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهرستان ثلاث باباجانی

هدف این پژوهش بررسی اثر ورزش صبحگاهی بر مسایل روحی و روانی چون رفتار هیجانی و رفتار پرخاشگرانه و روابط دوستانه بر دانش آموزان مقطع اول متوسطه شهرستان ثلاث باباجانی است. این تحقیق از نوع کاربردی و به شیوه توصیفی- تحلیلی انجام گردید. بررسی فرضیه ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد انجام شد و متغیرهای پرخاشگری و رفتار هیجانی و رابطه دوستانه را مطالعه میکند. اما به دلیل تغییراتی که در آنها (به ویژه در قسمت طیف سنجش) انجام شد مجددا توسط جامعه کارشناسان اعتبار سنجی شد. پرسش نامه های پرخاشگری( باس و پری)، رفتار دوستانه( لوئیس ژاندا) و مهار هیجان (راجر و نشور) می باشد. جامعه آماری شامل ۱۴ دانش آموز پسر در مقطع متوسطه اول شهرستان ثلاث است که به دو گروه هفت نفره شاهد و آزمایش دسته بندی شد. دادهای ناپارامتریک به دست آمده به روش آزمون یو-من ویتنی در نرم افزار SPSS تحلیل شد. نتایج برای هر سه متغیر وابسته بیانگر آن است که مقدار SIG محاسبه شده دردو گروه شاهد و کنترل پیش از انجام فعالیت ورزش صبحگاهی یک ماه ه تفاوت چندانی ندارد، لذا دو گروه اختلاف چندانی از نظر سه متغیر پرخاشگری،رفتار هیجانی و رفتار دوستانه ندارند. اما پس از انجام فعالیت های ورزشی صبحگاهی توسط گروه آزمایش، نتایج آزمون نشان داد مقدار Sig در هر سه متغیر وابسته در میان دو گروه در سطح ۰,۰۵ معنی دار بوده و ورزش سبب کاهش سطح پرخاشگری، رفتارهای منفی هیجانی شده و افزایش رفتار دوستانه گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل(شاهد) شده است، درهر سه فرضیه، H۰ مبنی بر رابطه معنی دار بین متغیر وابسته و مستقل تایید شد. در انتهای تحقیق، پیشنهادات و محدودیت هایی بیان گردید.