شناسایی مولفه های موثر بر ارتقای تعاملات اجتماعی در خانه های معاصر ایرانی

این مقاله به بررسی ابعاد تعاملات اجتماعی و حس تعلق به مکن در شهرسازی معاصر می پردازد و در تقابل با مکان فضایی که نتوان آن را هویت ساز، رابطه مند و تاریخی تعریف کرد نامکان نامیده می شود. در نامکان فرد می تواند در عین حضور در جمع انسان ها تنها باشد و در یک موقعیت بی هویت شدگی نقش بازی کردن را تجربه نماید. انسان ها نیاز عمیقی به ایجاد ارتباطی ذهنی با مکان های معنادار دارند اما در نامکان های امروزی ارتباط ها حذف شده است. و فرد مسکن امروزی را خانه ی خویش نمی داند، برای ساختن آن اراده بی نداشته، و میل مشارکت به ساخت ندارد و بی تفاوت است. در این پژوهش سعی بر آن گردیده است تا عوامل به وجود آورنده حس مکان و ارتقای تعاملات اجتماعی مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد. روش تحقیق به صورت کیفی است. با روش کیفی به تحلیل اطلاعات به دست آمده از وضعیت موجود می پردازیم. یافته ها نشان می دهد که تشتت در فضاهای مسکونی امروزی تصویر ذهنی هویتمند و مشترکی از گذشته، تاریخ و فرهنگ شهری به کار بر نمی دهد و احساس امنیت ندارد.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، لامکان ، حس مکان ، هویت ، خانه