یادگیری الکترونیکی (E-Learning) و نقش آن در نظام آموزشی نوین

در عصر فناوری اطلاعات، تغییرات عمده ای را در تمام حوزهها و از جمله حوزهی آموزش شاهد هستیم . یکی از مهم ترین دستاوردهای عصر ارتباطات، آموزش الکترونیکی می باشد که سبب تحول شگرف در نظام آموزشی اکثر کشورهای جهان شده است . در عصر دیجیتال، سیستم های یادگیری الکترونیکی به عنوان تجهیزات جدید در سیستم های آموزشی ائم از مدارس و دانشگاهها به کار گرفته می شوند. در این پژوهش که با روش کتابخانه ای انجام شده است به صورت مبسوط به بررسی مقالات داخلی و خارجی موجود در این زمینه پرداخته ایم .طبق نتایج این پژوهش ، سطح معماری یک سیستم آموزشی الکترونیک دارای اجزایی مانند محتوا، فرایند، نرم افزارهای کاربردی، زیرساخت فناوری می باشد و سطح راهبری آن شامل برنامه ریزی، طراحی ، تولید، ارائه و بکارگیری و ارزیابی می باشد. در مدلهای ارائه شده به دو سطح مهم در آموزش الکترونیکی یعنی معماری و راهبری توجه شده است و ابعادی مانند فناوری و آموزش و تعاملی آموزش الکترونیکی و نیز محتوا و برنامه های کاربردی در نظر گرفته شده است . سه دسته عوامل در اثربخشی آموزش الکترونیکی دخیل هستند که این عوامل عبارتند از: ۱. مشخصه های فردی یادگیرندگان که شامل انگیزه، شخصیت و سواد اطلاعاتی یادگیرندگان است . ۲. عوامل مربوط به راهبرد آموزشی که شامل ارزیابی ، سازماندهی ، کیفیت محتوایی ،کیفیت سرویس (خدمات)، پشتیبانی منابع ، کاربردی بودن، دسترس پذیری و روش آموزشی و ۳. فاکتورهای فنی (تکنولوژیکی ) مانند نرم افزار، سخت افزار و زیرساخت ها.گسترش روزافزون دسترسی به سخت افزارها و نرم افزارهای مناسب برای آموزش الکترونیکی ، بخصوص توسعه شبکه وب، افق جدیدی را پیش روی موسسات آموزشی نهاده است . به نظر می رسد استفاده از این امکانات برای آموزش، به تحقق برخی از آرمانهایی که به عنوان ملاکهای کیفیت آموزش از آن نام برده می شود، از جمله : فراگیرمحوری، یادگیری مادام العمر، یادگیری فعال، تعامل در یادگیری و چند رسانه ای بودن، کمک کند.

کلیدواژه ها:

یادگیری الکترونیکی ، نظام آموزشی ، تولید محتوای آموزشی ، تکنولوژی آموزشی .