بررسی رابطهی سبک های فرزندپروری و اضطراب با میانجیگری کم رویی در کودکان پیش دبستانی منطقه ۸ شهر تهران

دوران کودکی از مهمترین مراحل زندگی است که در آن شخصیت فرد پایه ریزی شده و شکل می گیرد. اغلب اختلالات و ناسازگاریهای رفتاری پس از دوران کودکی ناشی از کمبود توجه به این دوران حساس و عدم هدایت صحیح در روند رشد و تکامل است . این بی توجهی منجر به عدم سازش و انطباق با محیط و بروز انحرافات گوناگون در ابعاد مختلف برای کودک می باشد.هدف از انجام این پژوهش تعیین رابطه بین سبک های فرزندپروری و اضطراب با میانجی گیری کمرویی کودکان پیش دبستانی می باشد.جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان پیش دبستانی منطقه ۸ شهر تهران در سال تحصیلی -۱۴۰۰ ۱۳۹۹ که تعداد آنها ۱۴۰۰ نفر بود.نمونه گیری پژوهش حاضر با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری دردسترس بود که ۳۰۰ نفر برآورد گردید. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه های استاندارد شیوههای فرزندپروری بامریند، مقیاس اضطراب کودکان پیش دبستانی اسپنس و کمرویی رافی استفاده شده است .روش تجزیه و تحلیل به این صورت بود که ابتدا با استفاده از شاخص های آمار توصیفی ، اطلاعات توصیفی متغیرها از قبیل میانگین ، انحراف معیار و حداقل و حداکثر نمرات با استفاده از برنامه SPSS۲۲ مشخص گردید. سپس به منظور آزمون فرضیه های تحقیق از روش تحلیل مسیر در نرم افزار AMOS۲۲ استفاده شد. نتایج نشان می دهد شیوه فرزندپروری سهل گیرانه بیش ترین ارتباط را در تغییرات اضطراب دارد و ضریب مثبت آن بیانگر آن است که با افزایش سهل گیرانه فرزندپروری، میزان اضطراب نیز افزایش می یابد .(p<۰/۰۱) براساس نتایج به دست آمده سبک های فرزندپروری (متغیرهای برونزا) ۰/۳۷ از واریانس اضطراب (متغیر درونزا) و کم رویی (متغیر میانجی ) ۰/۲۹ از واریانس اضطراب (متغیر درونزا) را بخوبی تبیین می کنند. همچنین سبک های فرزندپروری (متغیرهای برونزا) ۰/۴۰ از واریانس کم رویی (متغیر میانجی ) را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

سبک های فرزندپروری ، اضطراب ، کمرویی ، کودکان پیش دبستانی .