درآمدی بر قراردادهای فارم اوت در صنعت نفت

از آنجا که پروژه های موضوع قراردادهای نفت و گاز پیچیده، طولانی مدت، پرریسک و پرهزینه اند پیمانکار یا شرکت نفتی صاحب امتیاز اکتشاف، توسعه و بهره برداری ممکن است توان اجرای انفرادی عملیات نفتی را با پذیرش ریسک انحصاری از حیث فنی یا مالی نداشته باشد یا به علت گستردگی منطقه ی اکتشافی و نیاز به کسب اطلاعات زمین شناسی در منطقه ی قراردادی به تنهایی قادر به اجرای عملیات لرزه نگاری و حفاری چاه های اکتشافی نباشد. به همین دلیل معمولا شرکت های درگیر در پروژه از پذیرش انفرادی انجام چنین عملیاتی اجتناب می کنند؛ از جنبه ی تامین منابع مالی نیز بانک ها یا موسسات مالی به دلیل وجود ریسک ها و چالش های مذکور به ندرت اقدام به تامین مالی این عملیات می کنند. به دلیل الزامات یادشده و جهت مقابله با این مشکلات در سال های اخیر نوعی از ترتیبات قراردادی با عنوان فارم اوت در صنعت نفت و گاز بسیار رواج یافته است. به دلیل این ترتیب قرادادی که شیوه ی خاصی از واگذاری قرارداد محسوب می شود پیمانکار اصلی طرف قرارداد پایه (اعم از امتیازی، مشارکت در تولید، مشارکت در سرمایه گذاری، خدمت و بیع متقابل) که متصدی اجرای عملیات نفتی است متعهد می شود بخشی از سهم الشرکه یا حقوق مشارکتی خود را به شرکت نفتی دیگری واگذار کند؛ مشروط به اینکه شرکت اخیر تعهدات محوله به خود را به دلیل چنین قراردادی انجام دهد.

کلیدواژه ها:

فارم اوت ، واگذارکننده ، واگذارشونده ، سهم الشرکه