احساس ناامنی زنان در فضاهای شهری در شهر مشهد

هدف از تحقیق حاضر بررسی احساس ناامنی و ترس زنان در فضای شهری در شهر مشهد و شناسایی تاثیر عوامل فضایی، موقعیتی و فردی بر این احساس زنان می باشد. چارچوب نظری تحقیق بر اساس نظریه های فضای شهری و احساس امنیت ترکیب بندی شده است. تحقیق به روش پیمایشی انجام و داده­ها با استفاده از ابزار پرسش نامه جمع­آوری شدند. جامعه آماری تحقیق، همه زنان بالای ۱۵ سال مناطق ۱۳ گانه شهر مشهد می­باشند که با روش نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای ۴۰۲۵ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند.  نتایج تحقیق نشان می­دهد که حدود ۴۲.۵، ۲۴ و ۳۳.۵ درصد زنان شهر مشهد به ترتیب دارای احساس ناامنی و ترس در حد کم، متوسط و زیاد می­باشند. نتایج ضرایب رگرسیونی حکایت از این دارد که مهم­ترین متغیرهای موثر بر احساس ناامنی و ترس زنان در فضاهای عموی در مشهد به ترتیب، متغیرهای وقوع رفتارهای نابهنجار در محله، وجود فضاهای ناامن شهری در محله، متوسط درآمد ماهیانه خانوار، مورد خشونت واقع شدن در محله، پوشش نامناسب زن، موقعیت محل زندگی(حاشیه شهر=۱)، وجود فضاهای جرم خیر شهری در محله و وضعیت روشنایی معابر و کوچه های محله می­باشد. همچنین تغییرات رابطه بین متغیرها در بین زنان مقولات مختلف (زنان گروه های سنی جوان، میان سال، بزرگ سال و زنان حاشیه نشین و غیر حاشیه نشین) نشان داد که عملکرد متغیرهای مستقل در زیر نمونه های مختلف می تواند متفاوت باشد.

کلیدواژه ها:

احساس ناامنی ، زنان ، فضاهای ناامن شهری ، فضاهای جرم­خیز شهری