اثربخشی آموزش مثبت اندیشی با تاکید بر آموزه های دینی بر شاد زیستی و بهزیستی روان شناختی دانش آموزان

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی آموزش مثبت اندیشی با تاکید بر آموزه های دینی بر شاد زیستی و بهزیستی روان شناختی دانش آموزان انجام شد. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون– پس آزمون با گروه گواه  و پیگیری ۳ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر سال سوم دوره دوم متوسطه شهر خوی در سال تحصیلی ۱۴۰۱- ۱۴۰۰ بود. آزمودنی ها به شیوه تصادفی با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای ۴۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و گروه گواه (۲۰ نفر) جایگزین شدند. برای هر دو گروه پیش آزمون اجرا شد. برنامه مداخله ای مثبت اندیشی بر مبنای آموزه های دینی به گروه آزمایش مدت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش داده شد. در پایان دوره آموزش، پس آزمون اجرا گردید. برای جمع آوری داده ها در این پژوهش از پرسشنامه شاد زیستی آکسفورد (آرجیل و لو،۱۹۸۹) و پرسشنامه بهزیستی روان شناختی (ریف، ۱۹۸۹) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس اندازه های مکرر بررسی شد. نتایج تحلیل نشان داد آموزش مثبت اندیشی بر مبنای آموزه های دینی توانسته است شاد زیستی و بهزیستی روان شناختی دانش آموزان را افزایش دهد و افراد مورد مطالعه در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون به طور معناداری، شاد زیستی  و بهزیستی روان شناختی بیشتری داشتند (۰۰۵/۰P<). همچنین اثربخشی در مرحله پیگیری ۳ ماهه تداوم داشت.

کلیدواژه ها:

آموزه های دینی ، بهزیستی روان شناختی ، شاد زیستی ، مثبت اندیشی