تاثیر روش های مختلف مدیریت مصرف آب بر خصوصیات کمی و کیفی و بهره وری آب گوجه فرنگی

محدودیت منابع آب و خشکسالی­های اخیر، لزوم استفاده از سیستم های نوین کشت محصولات را برای کاهش آب مصرفی و افزایش  بهره­وری آب  ایجاد کرده است. این پژوهش در سال ۱۳۹۵ در مجتمع گلخانه­ای دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا گردید. در این پژوهش اثر روش های کم آبیاری تنظیم شده (RDI) و خشکی موضعی ریشه (PRD) بر گوجه فرنگی در شرایط کشت هیدروپونیک بررسی گردید. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار و پنج تیمار شامل تیمار آبیاری RDI در دو سطح ۸۵ و ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه (RDI۸۵ و RDI۷۰) و آبیاری PRD در دو سطح ۸۵ و ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه (PRD۸۵ و PRD۷۰) و تیمار شاهد اجرا گردید.. نتایج نشان داد که شیوه­ها و سطوح مختلف کم آبیاری بر کلسیم، منیزیم، سدیم، پتاسیم، اسیدیته، مواد جامد محلول، مواد آلی و قطر میوه اثر معنی­دار ندارد، در حالی که بر تعداد میوه، وزن میوه، ارتفاع میوه و بهره­وری آب  محصول اثر معنی­دار گذاشته است. بیشترین وزن میوه در بوته و  بهره­وری آب در تیمار PRD۸۵ و کمترین وزن میوه در بوته و  بهره­وری آب در تیمار PRD۷۰ مشاهده شد. همچنین کم آبیاری به صورت خشکی موضعی ریشه با سطح ۸۵% نیاز آبی گیاه به عنوان بهترین روش برای کشت هیدروپونیک گوجه­فرنگی انتخاب شد.

کلیدواژه ها:

کم آبیاری ، هیدروپونیک ، خشکی موضعی ریشه