بررسی نقش ریزمقیاس سازی و روش محاسبه ی تبخیر- تعرق مرجع در تحلیل اثر تغییر اقلیم بر منابع آب

تغییر اقلیم می تواند تاثیر قابل توجهی بر منابع آبهای سطحی و زیرزمینی داشته باشد. از این رو لازم است این تاثیر با استفاده از مدل های مناسب مورد شبیه سازی قرار گیرد. در این مطالعه، خروجی مدل گردش عمومی جو HADCM۳ تحت چهار سناریوی انتشار، با استفاده از مدل های آماری LARS-WG و SDSM، در حوضه ی حبله رود برای دوره ی ۳۰ ساله ی ۲۰۴۷-۲۰۱۸ میلادی ریزمقیاس شد. مدل SWAT در این حوضه واسنجی شد و برای شبیه سازی آبدهی حوضه، تغذیه ی آب زیرزمینی و رطوبت خاک در دوره ی ذکرشده مورد استفاده قرار گرفت. در مدل SWAT، از سه روش متفاوت شامل هارگریوز، پنمن- مانتیث و پریستلی- تیلور برای برآورد تبخیر- تعرق مرجع استفاده شد. ترکیب های متفاوتی از عوامل موثر بر عدم قطعیت نتایج شامل مدل ریزمقیاس ساز، سناریوی انتشار و روش برآورد تبخیر- تعرق مرجع مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که روش مورد استفاده در ریزمقیاس کردن خروجی مدل گردش عمومی جو، بیشترین تاثیر را بر عدم قطعیت خروجی مدل SWAT دارد. همچنین مشاهده شد که ترکیب های مختلف در شبیه سازی تغذیه ی آب زیرزمینی، داده های پرت بیشتری نسبت به شبیه سازی آبدهی و رطوبت خاک تولید می کنند. میانه ی آبدهی سالانه ی شبیه سازی شده در تمامی ترکیب های مورد بررسی، برابر با ۳۲/۱۳ مترمکعب بر ثانیه به دست آمد. نتایج نشان داد ترکیب هایی از عوامل مدل ریزمقیاس ساز، سناریوی انتشار و روش برآورد تبخیر- تعرق مرجع که میانه ی آبدهی سالانه ی حوضه را کمتر از این مقدار پیش بینی می کنند، نسبت به سایر ترکیب ها عدم قطعیت بیشتری دارند. این موضوع در مورد متغیرهای تغذیه ی آب زیرزمینی (با میانه ی ۰۷/۲ میلی متر در سال) و رطوبت خاک (با میانه ی ۴/۱۱۲ میلی متر) نیز مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

سناریوهای انتشار ، مدل SWAT ، عدم قطعیت