معناپذیری و حس تعلق به مکان در ارتقای سرمایه اجتماعی روستاییان

سرمایه اجتماعی نقش مهمی در بالا بردن زیست پذیری دارد که بدون شک هدف مهم تمام برنامه ریزی-ها و توسعه، ازجمله برنامه ریزی و توسعه روستایی است. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر رویکرد توصیفی- تحلیلی است که با نمونه ای با حجم ۳۵۵ نفر از میان افراد روستاهای کردنشین در شهرستان رودبار انجام شده است. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش شامل: مطالعات کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات مربوط به ادبیات تحقیق و سپس پژوهش های میدانی از طریق مشاهده و پرسشنامه بهره گرفته شد. جامعه آماری تحقیق، روستاهای کردنشین استان گیلان واقع در شهرستان رودبار با تعداد ۱۲ روستا و مجموع ۲۹۵۵ نفر جمعیت (براساس سرشماری سال ۱۳۹۵) می باشد. تعداد نمونه ها با استفاده از جدول مورگان، ۳۴۰ نفر تعیین شد که به منظور افزایش سطح اطمینان و کاهش خطا در داده ها، تعداد نمونه ها افزایش یافته و ۳۵۵ پرسشنامه تکمیل گردید. پژوهش به منظور تبیین سیستماتیک عوامل تاثیرگذار بر تعلق مکانی و نیل به یک مدل جامع از تکنیک چند متغیری تحلیل مسیر استفاده شد و تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم متغیرهای مورد بحث، در یک مدل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحقیق حاکی از آن است که متغیرهای کالبدی تعلق مکانی(۴۵۶/۰)، بعد اعتماد سرمایه اجتماعی(۲۱۶/۰)، بعد محیطی تعلق مکانی(۱۶۸/۰)، بعد عملکردی تعلق مکانی(۱۲۹/۰)، بعد همبستگی اجتماعی و بعد مشارکت سرمایه اجتماعی به ترتیب مهم ترین عواملی هستند که به صورت مستقیم بر نمایه تعلق مکانی روستاییان موثر هستند.

کلیدواژه ها:

social capital ، rural development ، spatial belonging ، social solidarity ، social participation ، سرمایه اجتماعی ، توسعه روستایی ، تعلق مکانی ، همبستگی اجتماعی ، مشارکت اجتماعی