رابطه خلق و دلبستگی مادر با مشکلات رفتاری فرزندان: نقش میانجی رابطه ی مادر-کودک

مقدمه: هدف پژوهش بررسی میانجی گری رابطه مادر-فرزند در رابطه خلق و دلبستگی مادر با مشکلات رفتاری کودکان ۶ تا ۱۲ سال بود. روش : مطالعه به روش همبستگی و با نمونه گیری در دسترس انجام شد. از جامعه هزار نفری کودکان شرکت کننده در فعالیت های تابستانی مراکز منطقه رجایی شهر کرج ۳۰۰ مادر کودکان با متوسط ۵/۹ سال به ابزارهای ارزیابی رابطه مادر-کودک راس (۱۹۶۱)؛ دلبستگی کولینز و رید (۱۹۹۰)؛ استرس، اضطراب و افسردگی ۲۱ سوالی (۱۹۹۸)؛ و مشکلات رفتاری راتر (۱۹۶۴)  پاسخ دادند. پس از کنار گذاشتن ۸۶ پرسشنامه، داده های ۲۱۴ پرسشنامه با روش تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار لیزرل تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد دو متغیر خلق و دلبستگی مادر به طور مستقیم در رابطه با فرزند تاثیر مستقیم به ترتیب برابر با (۱۸/۰=β و ۳۵/۰-=β با ۰۰۱/ ۰P=)  و بر مشکلات رفتاری کودک تاثیر مستقیم در هر دو مسیر برابر (۳۹/۰=β، ۰۰۱/۰P=) است. این در حالی است که متغیر میانجی یعنی رابطه مادر–فرزند تاثیر معنی داری بر مشکلات رفتاری کودکان ندارد (۱۲/۰-=β، ۰۰۱/ ۰P=).  در ضمن دو متغیر مطرح شده توانستند ۵۵ درصد از مشکلات رفتاری کودکان را در سطح ۰۵/۰ تبیین نمایند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که از جمله عوامل موثر در مداخلات در کاهش مشکلات رفتاری، علاوه بر مهارت های فرزند پروری مداخله جهت بهبود خلق و مشکلات دلبستگی مادر می باشد.

کلیدواژه ها:

خلق ، دلبستگی ، رابطه ی مادر-کودک ، مشکلات رفتاری