مشکلات و موانع آموزش و پرورش در کشور های جهان سوم

توسعه، فرایندی چند بعدی و به معنای فراهم شدن زمینه های لازم برای ظهور ظرفیت ها و قابلیتها برای نیل به پیشرفت و افزایش تواناییهای کمی و کیفی جامعه تلقی می شود. برای آن سه رکن اساسی متصور شده است از این رو اصولی چند را برای هدایت آن منظور کرده اند در فرایند توسعه نهادهای بسیاری دخیلند، یکی از نهادهای اساسی آموزش و پرورش است. این نهاد به طور مستقیم برفرایند توسعه اجتماعی انسانی تاثیر می گذارددر این مقاله ابتدا به معرفی موانع اساسی توسعه ی پایدار، در قالب دو بخش موانع راهبردی و موانع کارکردی پرداخته شد. در بخش موانع راهبردی به مواردی از قبیل : فقدان نظریه و دکترین مشخص و مناسب در حوزه ی برنامه ی درسی براساس مبانی علمی و تخصصی، متمرکز بودن و انعطاف ناپذیر بودن نظام برنامه ی درسی، انطباق یافتن ناقص ساختار و فعالیتهای عمده در فراگرد آموزش یا فرایند پژوهش و عدم اولویت گذاری پژوهش در دل آموزش، صنعت محوری در آموزش به جای اطلاعات محوری، فشارهای ناشی از همراهی با فرایند جهانی شدن، مواجهه با نظریه های جدید مربوط به فلسفه ی پست مدرنیزم نظیر نظریه سازندگی یادگیری، عدم جامعیت برنامه ها در آموزش مهارتهای مورد نیاز، عدم تاکید بر روش شناسی علمی، ضعف و ناتوانی و ایجادنگرش منفی نسبت به علوم پایه، قشری گری، عدم ایجاد تغییرات سازمانی، احساسی و هیجانی عمل کردن جامعه، صنعت و نارسائی آموزش زبان انگلیسی اشاره شده است.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، نگرش ، موانع ، توسعه ، مهارت