وکالت های تشریفاتی؛ ایرادات مطروحه در جهت استاندارد سازی وکالت های تسخیری

حق برخورداری از وکیل به عنوان یکی از موارد اصول دادرسی عادلانه در جهت محقق ساختن عدالت کیفری، مورد تصریح قانونگذار قرارگرفته است. در بسیاری از موارد اشخاص به علت عدم توانایی در پرداخت حق الوکاله، از حق برخورداری از وکیل محروم می شوند. این امر علاوه بر ورود صدمه به اصول دادرسی عادلانه، قانونگذار را از دست یابی به عدالت کیفری که از اهداف اصلی حقوق جزا است، محروم می سازد. قانونگذار معاضدت های قضایی را به عنوان یک راه کار برای پوشش این معضل مورد تصریح قرارداده است. اما معاضدت های قضایی، نیازهای قانونگذار از تاسیس این نهاد را برآورده ننموده است. غیراستاندارد بودن وکالت های تسخیری به عنوان یکی از معاضدت های قضایی، منتج به عدم دست یابی قانونگذار به اهداف خود از تاسیس معاضدت های قضایی می گردد. در این پژوهش با شناسایی ایرادات قانونی مطروحه در خصوص وکالت های تسخیری به تحلیل و بررسی ایرادات وکالت‎های تسخیری که معاضدت های قضایی را از استانداردهای مد نظر خارج می سازد، می پردازیم. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر این موضوع است که ایرادات موجود وکالت های تسخیری را به نهادی تشریفاتی، صرفا جهت حضور وکیل در جلسه دادگاه و رسمیت یافتن جلسه رسیدگی تبدیل نموده است. از جمله راه کار های ارائه شده جهت استاندارد سازی وکالت های تسخیری، تاسیس سازمان وکیل مدافعان تسخیری است. تمام پرونده های تسخیری با جذب اختصاصی وکیل به این سازمان ارجاع می شود. همچنین این سازمان نیازمند به تشکیل صندوق حمایت از موکلان تسخیری می باشد، که با هدف انتخاب کارشناسانی جهت نظارت بر عملکرد وکلاء و قضات در روند دادرسی تا صدور حکم قطعی در پرونده های تسخیری، تشکیل می شود.

کلیدواژه ها:

اصول دادرسی عادلانه ، عدالت کیفری ، معاضدت قضایی و وکیل تسخیری