مقایسه ی حداقل غلظت بازدارندگی رشد (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) اسانس روغنی دی لیمونن قبل و بعد از انکپسوله کردن در نانواسفنج بتاسیکلودکسترین

اخیرا ترکیباتی که دارای خاصیت ضدمیکروبی بالقوه هستند، به ویژه اسانس های روغنی و عصاره های به دست آمده از گیاهان مورد توجهویژه ای قرارگرفته اند. دی لیمونن یک ترکیب زیست فعال از خانواده مونوترپن ها است که فعالیت ضد میکروبی بالایی دارد. با این حال بهدلیل فراریت بالا و حساسیت نسبت به نور کاربردهای آن در صنایع غذایی و دارویی محدود شده است . یکی از روش های پیشنهادی جهترفع این محدود انکپسولاسیون آن در نانواسفنج بتاسیکلودکسترین است. از این رو ، از نسبت مولی مختلف بتاسیکلودکسترین به دی فنیلکربنات به عنوان اتصال دهنده عرضی و همچنین از نسبت های وزنی مختلف دی لیمونن به نانواسفنج استفاده شد. نتایج نشان داد دیلیمونن انکپسوله شده فعالیت ضد باکتریایی بالاتری را در مقایسه با دی لیمونن آزاد دارد و حداقل غلظت بازدارندگی رشد (MIC) و حداقلغلظت کشندگی (MBC ) دی لیمونن پس از انکپسوله شدن در نانواسفنج به ترتیب کاهش یافت. نتایج نشان داد که نانواسفنجبتاسیکلودکسترین یک حامل مناسب برای ترکیبات آب گریز و حساس است و کمپلکس سنتز شده می تواند به عنوان یک ترکیب بالقوه بهعنوان نگهدارنده با افزایش فعالیت ضد باکتریایی در برنامه های غذایی مورد استفاده قرار گیرد. توجه به این نکته ضروری است که نتایج اینمطالعه در شرایط آزمایشگاهی به دست آمده است و مطالعات بیشتری در مورد سمیت آن ها (in vivo) جهت تایید کاربرد در حوزه صنایعغذایی مورد نیاز است.

کلیدواژه ها:

دی لیمونن ، ضد باکتری ، نانواسفنج بتاسیکلودکسترین ، انکپسولاسیون