رویکرد علامه طباطبایی نسبت به روایات اجتماعی در تفسیر المیزان

بهره گیری از روایات معصومان )ع( بهمثابه ثقل اصغر، یکی از مهمترین واساسیترین منابع تفسیری برای هر مفسر است. مفسران هرکدام بهنوعی از روایاتاستفاده کردهاند، اما در شیوه بهرهگیری و استفاده از این منبع ارزشمند، دیدگاهو عملکرد متفاوتی دارند. دراینبین، علامه طباطبایی در مورد بهکارگیری روایاتدر تفسیر قرآن، دقت و توجه ویژهای مبذول داشته است. یکی از انواع روایاتی کهایشان در موارد قابلتوجهی به آن پرداختهشده است؛ اخباری است که با مباحثاجتماعی، حوادث و شخصیتهای جامعه ]بهویژه در عصر نزول[ مرتبط است.ایشان در خلال تفسیرش بحثی با عنوان «بحثهای روایی » را مطرح کرده و بابررسی دقیق و همهجانبه روایات، مخصوصا عرضه روایات بر قرآن، بهطور مفصلروایات را ارزیابی نموده و اجتهاد سایر مفسران را در مورد بهکارگیری روایاتدر تفسیر قرآن نقد و بررسی کرده است. نوشتار پیش رو که با روش توصیفی_تحلیلی و با ابزار کتابخانهای انجامشده، درصدد کشف رویکرد علامه نسبت بهروایات اجتماعی در تفسیر المیزان است. حاصل مطالعه حاضر چنین است کهمولف المیزان با مبانی مختلفی ازجمله ملاک عرضهی روایات بر قرآن، در مواردمتعدد و از جوانب مختلفی، روایات مربوط به مباحث اجتماعی را تحلیل نموده،با رویکردهای مختلفی ازجمله: بررسی سندی، دلالی، نقد روایات اسباب نزولو شان نزول، بررسی جری و تطبیق، نقد انواع استفادههای مفسران در بهکارگیریروایات، بررسی فقه الحدیثی، تایید و بهرهگیری از احادیث و...، بهصورتگستردهای به تصحیح، تحلیل و تنقیح اینگونه روایات پرداخته است

کلیدواژه ها:

روایات اجتماعی ، علامه ، طباطبایی ، مباحث روایی ، تفسیر المیزان