بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری بر تاب آوری، کیفیت زندگی و اختلال خواب سالمندان ساکندر سرای سالمندان شهر کرمانشاه

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مثبتنگری بر کیفیت زندگی و تاب آوری و اختلال خواب درسالمندان ساکن در سرای سالمندان شهر کرمانشاه، انجام شد. پژوهش حاضر با توجه به هدف، کاربردی و ازنظر شیوه اجرا، نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری اینپژوهش شامل جامعه آماری این پژوهش سالمندان زن و مرد بالای ۶۰ سال سن در مراکز نگهداری روزانه یاشبانه روز شهر کرمانشاه تشکیل دادند که تعداد ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب و ۱۵ نفر درگروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل، به صورت تصادفی گمارش شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات در اینپژوهش، پرسشنامه کیفیت زندگی والتون ۱۹۷۳ و مقیاس تاب آوری نیل و دایاس ۲۰۰۱ بودند. ابتدا از هر دوگروه، پیش آزمون به عمل آمد، سپس گروه آزمایش در ۹ جلسه (برگرفته از داورپناهجزی و عارفی، ۱۳۹۶ ،)تحت آموزش مثبت نگری قرار گرفت، اما گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکرد. سپس از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۰ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش مثبت نگری بر کیفیت زندگی ، تاب آوری و کاهش اختلالات خوابدر سالمندان ساکن در سرای سالمندان استان کرمانشاه تاثیر معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش مثبت نگری ، کیفیت زندگی ، تاب آوری ، سالمندان ساکن در سرای سالمندان