تاثیر طول مسیر رودخانه های پیچان رودی بر اختلاط آلودگی

درک فرآیند پخش، انتقال و اختلاط آلاینده ها، از موضوعات مهم در بررسی آلودگی منابع آب به ویژه رودخانه ها می باشد. ضریب پراکندگی طولی یکی از پارامترهای مهم برای پیش بینی و توصیف فرایند اختلاط و انتقال آلودگی در رودخانه ها است. در تحقیق حاضر به بررسی فرآیند انتقال و اختلاط در پیچان رود، به روش آزمایشگاهی پرداخته شده است. برای این منظور آژمایش های سنجش ردیابی در یک فلوم آزمایشگاهی که به شکل پیچان رود و متشکل از ۸ قوس بود، برای شرایط هیدرولیکی مختلف انجام شد. سپس به کمک داده های اندازه گیری شده و روش روندیابی؛ برای بازه های مختلف، ضریب پراکندگی طولی برآورد گردید. مقایسه نتایج اندازه گیری های انجام شده نشان داد که برای شرایط هیدرولیکی یکسان از نظر عمق و سرعت جریان با افزایش تعداد قوس های طی شده توسط جریان، اختلاف بیشینه غلظت ورودی و خروجی بازه و همچنین زمان خروج ابر ردیابی از بازه، افزایش یافت. بررسی نتایج حاکی از آن است که با افزایش عدد رینولدز در بازه هایی با طول یکسان، ضریب اختلاط افزایش می یابد. همچنین با افزایش طول بازه و تعداد قوس های مسیر حامل ردیاب، تدثیر پارامتر بی بعد عدد فرود بر این ضریب کاهش می یابد. با مقایسه ضرایب برآورد شده در بازه های مختلف می توان دریافت که با افزایش طول بازه و تعداد قوس در مسیر جریان حامل ردیاب، ضرایب اختلاط ابدا روند افزایشی و سپس به مقدار ثابتی نزدیک می گردد.

کلیدواژه ها:

اختلاط ، آزمایش ردیاب ، ضریب اختلاط طولی ، پیچان رود