استفاده از صمغ درخت گیلاس برای تولید پوششی (فیلم) طبیعی بر سطح بدن برای جلوگیری از تعریق

زمینه و هدف: فیلم ها و پوششهای خوراکی (Edible films) به صورت لایههای نازک و به عنوان یکی از راه های اساسی کنترل تغییرات فیزیولوژیکی، میکروبی و فیزیکوشیمیایی مطرح هستند. در مطالعه حاضر خواص فیزیکی صمغ درخت گیلاس به عنوان یک ماده ای جدید برای تولید پوششی طبیعی بر سطح بدن برای جلوگیری از تعریق مورد بررسی قرار گرفت. روش ها: ابتدا با تکه های صمغ درخت گیلاس، پودری یکسان و همگن تهیه شد و از آن محلول شفاف به دست آمد. این ماده برای تولید فیلم های موردنظر استفاده شد. تاثیر متغیرهایی مانند غلظت صمغ، گلیسرول به عنوان ریخت پذیرکننده و هیدروژن پراکسید به عنوان عامل سفیدکننده، بر ویژگی های فیزیکی فیلم تولیدشده بر اساس روش سطح پاسخ ارزیابی شد. ویژگی های فیزیکی فیلم تولیدشده از صمغ درخت گیلاس همچون ضخامت، رطوبت، حلالیت در آب و نفوذپذیری به بخارآباندازه گیری شد. یافته ها: ضخامت فیلم های تهیه شده از صمغ درخت گیلاس در مطالعه حاضر بین ۶۰-۹۶ میکرون متغیر بود. با افزایش غلظت صمغ گیلاس مقدار حلالیت کاهش یافت. محتوای گلیسرول و ماده خشک رابطه مستقیم با مقدار نفوذپذیری به بخارآب داشت. نتایج نشان داد مقدار نفوذپذیری به تعریق و ضخامت با افزایش ماده خشک و گلیسرول افزایش می یابد درصورتی که هیدروژن پراکسید موجب کاهش آن ها گردید. شرایط بهینه برای فیلم صمغ درخت گیلاس با ماده خشک ۳ درصد و گلیسرول ۸۵/۱۱ درصد و پراکسید هیدروژن ۰۵/۰ درصد پیش بینی شد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که صمغ درخت گیلاس به عنوان یک بیوپلیمر دارای خواص فیزیکی مناسب است که با استفاده از روش های مختلف ازجمله افزودنی های مناسب مانند نانوسلولز و آب اکسیژنه، می توان این خواص را به طور چشمگیر بهبود داد؛ بنابراین می توان آن را به عنوان روشی مناسب برای کاهش تعریق و درنتیجه کاهش از دست دادن آب در مواقعی که آب در دسترس نیست توصیه کرد.

کلیدواژه ها:

Edible film ، Cherry sap ، Heatstroke ، Hydrogen peroxide ، فیلم خوراکی ، صمغ گیلاس ، گرمازدگی ، هیدروژن پراکسید