طراحی، اجرا و بررسی سکوی آرماتوربندی متحرک برای تونل (طرح موردی پروژه احداث راه آهن چابهار به زاهدان)

تونل سازی شامل مراحل متعددی می باشد از جمله تعیین مسیر با توجه به عوارض زمین و برداشت های نقشه برداری، برداشت های زمین شناسی جهت مشخص نمودن جنس زمین و نوع حفاری و مصالح مورد نیاز جهتتحکیمات موقت، شامل مصالح های متفاوتی همچون سنگ مهاری ها، پیچ سنگ ها، قاب های پروفیل فولادی ساده یا مرکب، تورهای فولادی پیش ساخته و بتن پاششی می باشد که با توجه به نیاز و جنس خاک محل حفاری انتخاب گردیده و با ضوابط خاص اجرا می شود. تحکیمات نهایی شامل شبکه میلگرد طراحی شده با توجه به کارایی تونل، بتن با مقاومت ویژه و عایق های رطوبتی در صورت آبدار بودن بدنه تونل می باشد. در پروژه قطعه دوم راه آهن چابهار به زاهدان به توجه به دارا بودن سه دستگاه تونل و جنس سنگی زمین از روش حفاری به صورت سوزا به دلیل به صرفه نبودن سایر روش ها، که روشی معمول در چنین پروژه های می باشد استفاده گردیده، از همین رو جهت جلوگیری از ریزش تونل از تحکیمات موقت با توجه به جنس زمین شامل قاب های پروفیل فولادی مرکب با میلگرد خرپای فضایی، تورهای فولادی پیش ساخته و بتن پاششی و تحکیمات نهایی شامل بتن مسلح و عایق ژئوتکستایل به دلیل آبدار بودن برخی از قسمت های بدنه تونل استفاده گردید. یکی از مهم ترین بخش های تحکیمات نهایی تونل آرماتوربندی آن می باشد که درست اجرا شدن آن تاثیر فراوانی بر تحمل بار های واره بر روی بدنه تونل دارد. لذا راحتی در نصب با توجه طول طولانی تونل پوزک ۳ و ارتفاع ۸متری دهانه تونل باعث شد تا با توجه به آزمون و خطاهای گذشته جهت ساخت سکوی آرماتور بندی متحرک در دو تونل قبل، سکوی طراحی گردد که دارای ویژگی های خاص که در ادامه متن بطور کامل به آن اشاره می گردد، باشد. لذا در این تحقیق به نحوه طراحی، اجرا و بررسی سکوی آرماتوربندی متحرک برای تونل در پروژ احداث راه آهن چابهار زاهدان پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

سکوی آرماتوربندی ، استیج ، لاینینگ تونل ، رامکا ، هدینگ گالری